در این گزارشات نمونه های فراوانی از سیر تکاملی حرکت اجتماعی زحمتکشان به روشنی دیده می شود، تکامل مبارزه از حالت فردی به جمعی، از اقتصادی به سیاسی و از حالت پراکنده به سازمان یافته و از مسالمت آمیز به قهرآمیز. مثلا در محلاتی که کارگران و دهقانان مهاجر، کسبه و کارمندان جزء که در نتیجه سال ها فشار و ستم اقتصادی و سیاسی که از جانب رژیم دیکتاتوری و سرمایه داران داخلی وابسته و سرمایه داران خارجی بر آنها وارد آمده است، جانشان به لب رسیده، این توده رنجبر و زحمتکش وقتی آخرین امیدش را هم از او می گیرند، وقتی می بیند آلونک و خانه گلی شان را که با خون دل به قیمت بیگاری تمام افراد خانواده اش ساخته شده با خاک یکسان می کنند، وقتی که نه تنها به خانه بلکه به زن و فرزندان او رحم نکرده و همه را مورد آزار و ضرب و شتم قرار می دهند، وقتی مرگ عزیزان خود را در زیر آوار می بیند، به مقابله بر می خیزد، با هر وسیله ای که در دست دارد به مأموران حمله میکند. در این حالت همه چیز حالت شکوفایی دارد، نظراتشان جنبه تهاجمی پیدا میکند، با همدیگر متحد شده و به اشکال گوناگون با یکدیگر همکاری کرده و با هر وسیله ای که در اختیار دارند با مأموران می جنگند.
تیرماه 55 بعد از مرگ حمید اشرف دیگه به پایان رسیده بودن