پیر پائولو پازولینی، زاده ی 5 مارس 1922 و درگذشته ی 2 نوامبر 1975، شاعر، کارگردان و نویسنده ی ایتالیایی بود. او از برجسته ترین کارگردانان ایتالیا در قرن بیستم است.پازولینی در بولونیا به دنیا آمد. او از فیلمسازان نسل دوم سینمای بعد از جنگ ایتالیا است که علاوه بر فیلمسازی، در نوشتن رمان، شعر و نقدهای سینمایی و فرهنگی نیز دست داشته است. سینمای پازولینی آمیزه ای از شعر، استعاره، اسطوره شناسی، روانشناسی و دیالکتیک مارکسیستی است. او فعالیت اش را در سینما با نوشتن فیلمنامه ای برای فدریکو فلینی آغاز کرد. پازولینی نه تنها فیلمساز، بلکه شاعر و نظریه پرداز سینما نیز بوده است. پازولینی که در هنگام مرگ 53 سال داشت، یکی از پیشگامان حرکت نئورئالیسم در سینمای ایتالیا بود. او در سال های 1971 و 1972 با فیلم های «دکامرون»، برنده ی جایزه منتخب هیئت داوران و «قصه های کانتربری»، برنده ی جایزه ی خرس طلایی، موفق به دریافت جوایز اصلی فستیوال فیلم «برلین» شد. همچنین چندین فیلم او در بخش رقابتی فستیوال های «کن» و «ونیز» به نمایش درآمدند.
