بهرام افراسیابی در شهر حافظ - شیراز - در محل دروازۀ کازرونی دولت به دنیا آمد. از کودکی به دو چیز عشق می‌ورزید. موسیقی و کتاب؛ هرچند هیچ یک از این دو به راحتی در دسترس وی قرار نمی‌گرفت اما او تا آنجا که می‌توانست آن‌ها را به دست می‌آورد. به گفتۀ خودش «این دو در تمام طول زندگی بهترین انیس و مونسم شدند و هستند.» نوشتن ذوق است. زمانی است که انسان می‌خواهد بنویسد. به نظرم کاری که با ذوق و از درون نتراود، کار خوبی نمی‌شود. افراسیابی دوران ابتدایی را در دبستان سلطانی شیراز، که مدرسه‌ای سنتی و قبلاً متعلق به یکی از افراد بانفوذ بوده و آن را وقف کرده بود، گذراند و سال آخر دبیرستان را هم در همان مدرسه به پایان رساند. پس از گذراندن دوران دبیرستان و طی کردن خدمت سربازی، عازم آلمان شد و از آنجا به اتریش رفت و در دانشگاه «اینسبورگ» مشغول به تحصیل شد. بعد از خواندن دروس فلسفه، برای تکمیل زبان آلمانی به وین رفت و به دلیل علاقه‌مندی به فراگیری زبان، عازم لندن شد و مدت 6 سال در کالج لندن انگلستان به فراگیری زبان انگلیسی و زبان‌شناسی پرداخت. سپس به ایران بازگشت و در سال 56-1355 در مقطع کارشناسی ارشد در همان رشته وارد دانشگاه تهران شد. آن سال‌ها که مصادف با پیروزی انقلاب اسلامی بود جوّ انقلاب او را در بستری که سال‌ها در ذهنش موج می‌زد، قرارداد و با نگارش نخستین کتابش که بسیار با اقبال رو به رو شد همۀ زندگی‌اش را صرف نگارش کتاب کرد و آنچه را می‌خواست، به دست آورد و سیراب شد. نگارش حاصل این تلاش مستمر، نزدیک به یکصد عنوان تألیف و ترجمه با موضوعات تاریخی، سیاسی، رمان و انواع ترجمه است.
