لیلا صادقی (زادهٔ ۲۸ فروردین ۱۳۵۶، در تهران) زبان‌شناس، داستان‌نویس، شاعر، مترجم، ناقد و پژوهشگر ادبی ایرانی است. لیلا صادقی تحصیلات متوسطهٔ خود را در رشتهٔ ادبیات و علوم انسانی آغاز کرد، و سپس در ۱۳۷۴ در مقطع کارشناسی ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی به تحصیل ادامه داد. بعد از چاپ کتاب اولش، ضمیر چهارم شخص مفرد (۱۳۷۹) وارد عرصهٔ ادبیات داستانی شد. پس از انتشار مجموعه داستان وقتم کن که بگذرم (۱۳۸۰) و اگه اون لیلاست، پس من کی ام؟! (۱۳۸۱)، به دلیل ویژگی‌های تصویری، بینامتنی و فراروی از سنت‌های داستان‌نویسی، نام او به عنوان نویسنده‌ای هنجارگریز در ادبیات داستانی شناخته شد. در ۱۳۸۱ او تحصیل در رشتهٔ مترجمی انگلیسی را در دانشگاه آزاد آغاز کرد و در ۱۳۸۵ به تحصیل در رشتهٔ زبان‌شناسی همگانی در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد. او در مهرماه ۱۳۸۸ از پایان‌نامه خود با عنوان «کارکرد گفتمانی سکوت در داستان کوتاه» دفاع کرد. کتابی برگرفته از پایان‌نامه‌اش در سال ۱۳۹۲ منتشر شد. این کتاب در سال ۱۳۹۳ نامزد دریافت جایزهٔ جلال آل احمد در بخش نقد ادبی و همچنین نامزد دریافت کتاب سال شد. او در مهر ۱۳۹۴ از دورهٔ دکتری زبان‌شناسی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد.
