قاسم غنی (۱ فروردین ۱۲۷۲ سبزوار – ۹ فروردین ۱۳۳۱ سان فرانسیسکو) سیاست‌مدار، دیپلمات، پزشک، ادیب و نویسندهٔ ایرانی بود. او به سبب همکاری با محمد قزوینی در تصحیح دیوان حافظ شهرت دارد که یکی از معتبرترین تصحیح‌های این دیوان به‌شمار می‌رود. قاسم غنی در دانشگاه آمریکایی بیروت در رشته پزشکی تحصیل کرد و زبان‌های فرانسه، انگلیسی و عربی می‌دانست. ورود او به سیاست با انتخاب به نمایندگی مشهد در مجلس شورای ملی در سال ۱۳۱۴ خورشیدی بود (دوره دهم). در همان سال استاد دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه تهران شد. غنی در سال ۱۳۲۲ در انتخابات دوره چهاردهم مجلس شورای ملی نامزد نمایندگی شد اما رأی نیاورد. در نوروز ۱۳۲۳ برای نخستین بار به وزارت رسید. محمد ساعد مراغه‌ای او را در هشتم فروردین به عنوان وزیر بهداری و نه روز بعد به عنوان وزیر فرهنگ به مجلس معرفی کرد. غنی در سال ۱۳۲۴ (۱۹۴۵ میلادی) از اعضای هیئت نمایندگی ایران در کنفرانس سان‌فرانسیسکو بود که سازمان ملل متحد را پایه گذاشت. در سال ۱۳۲۶ سفیر ایران در مصر شد تا ترتیبات طلاق محمدرضا شاه پهلوی و فوزیه را فراهم کند. سپس به سفارت ایران در ترکیه رسید. یک بار هم به قول خودش، پیشنهاد نخست‌وزیری را رد کرد. غنی محمد مصدق را در جهت ملی کردن صنعت نفت و کوتاه کردن دست انگلیسی‌ها از ایران تأیید می‌کرد. در برخورد مصدق با دربار هم، پشتیبان مصدق و ملّیون بود. غنی در جریان رقابت‌های انتخاباتی دورهٔ هفتم مجلس شورای ملی در حوزهٔ انتخابیهٔ سبزوار در آستانهٔ تکفیر شدن و به قتل رسیدن بود.
