در سرتاسر جهان یورو-آتلانتیک، رهبران سیاسی پایگاههای خود را با بومیگرایی، نژادپرستی، بیگانههراسی، و مردمدوستها به سوی «ارزشهای سنتی» بسیج کردهاند، در تلاشهای وقیحانه برای حمایت از انتخابات. چگونه میتوانیم این حرکت به سمت جریان اصلی سیاستها و پلتفرمهای سیاسی را که در بیشتر دوران پس از جنگ تنها در حاشیههای دور در کمین بودند، درک کنیم؟ آیا موج جدیدی از اقتدارگرایی را نوید می دهد؟ آیا لیبرال دموکراسی خود در بحران است؟
در این جلد، سه محقق برجسته از نظریه انتقادی برای پرداختن به مخمصه فعلی ما استفاده می کنند. وندی براون، پیتر ای. گوردون، و ماکس پنسکی این عقیده را دارند که نظریه انتقادی قدرت روشن ساختن نیروهای تولیدکننده صورت فلکی سیاسی کنونی و همچنین مسیرهای احتمالی دور از آن را حفظ می کند. براون توضیح میدهد که چگونه «آزادی» به شعاری برای جنبشهای آشکارا رهاییبخش تبدیل شده است. گوردون این ایده را که فاشیسم ریشه در روانشناسی حساس شهروندان دارد را از بین میبرد و در عوض به شرایط فرهنگی و تاریخی گستردهتری که به آن نیرو میبخشد منعکس میکند. این مقالات دقیق به دنبال اثبات کردن غیرمنطقی بودن جهان معاصر نیستند، و راحتی کاذب بازگشت آسان به ارزشهای لیبرال دموکراتیک را ارائه نمیدهند. در عوض، این سه نویسنده از تعامل عمیق خود با اندیشه های قرن نوزدهم و بیستم برای بررسی تناقضات تاریخی و سیاسی که این لحظه را به وجود آورده است، استفاده می کنند و پاسخ های آتشین و فوری به خواسته های روز ارائه می دهند.
کتاب اقتدارگرایی: سه کاوش در نظریه انتقادی