کتاب دیروز

Yesterday
نویسنده ها : بیژن الهی و دیگران
کد کتاب : 10408
شابک : 9782000674672
قطع : خشتی
تعداد صفحه : 106
سال انتشار شمسی : 1397
سال انتشار میلادی : 2018
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب دیروز اثر بیژن الهی

"دیروز"کتابی است که عکس های "حمید شاهرخ" از "بیژن الهی"، "قاسم هاشمی نژاد"، "شمیم بهار" و "فیروز ناجی" را در بردارد. این حلقه ی ادبی نامدار ایرانی، هنرمندانی را در دل خود می پرورید که از خلاق ترین و پیشروترین اهالی قلم در ادبیات ایران محسوب می شدند؛ اما با وجود پیشگام بودن در عرصه ی شعر و ادب، به دور از هرگونه حاشیه و سر و صدایی، به کار خود مشغول بودند و فقط با نزدیک ترین یاران خود معاشرت داشتند. "حمید شاهرخ" از این موقعیت برخوردار بوده که بخشی از صمیمت این جمع ناب را با لنز دوربین خود به دام بیاندازد و عکس هایی را از هنرمندانی که در طول حیات خود و پس از آن کمتر دیده شده اند در کتاب "دیروز" به تصویر بکشد.
این قاب ها شامل تصاویری از دورهمی های "بیژن الهی" و دوستانش در سال 1359 است که در کنار دیگر عکس های مربوط به "بیژن الهی" در خانه و همچنین مزار او در روستای طویر، یک جا ارائه شده است. از جمله افرادی که عکس هایشان به همراه "بیژن الهی"، در کتاب "دیروز" منتشر شده، "قاسم هاشمی نژاد"، "شمیم بهار" و "فیروز ناجی" می باشند که هر یک نامی درخشان در عرصه ی ادبیات ایران به حساب می آیند. "قاسم هاشمی نژاد" از مترجمان و مصححان صاحب نام ایرانی بود که در "روزنامهٔ آیندگان نقد ادبی"، در کنار منتقد و ادیب دیگری به نام "شمیم بهار" مطلب می نوشتند. گفتگوهایی که "قاسم هاشمی نژاد" با نویسندگانی همچون "هوشنگ گلشیری" و "ابراهیم گلستان" داشته، هنوز هم در زمره ی بهترین مصاحبه هایی است که با این افراد صورت گرفته است.

کتاب دیروز

بیژن الهی
بیژن الهی شیرازی (زادهٔ تیر ۱۳۲۴ درگذشتهٔ ۱۰ آذر ۱۳۸۹ در تهران) شاعر، مترجم و نقاش ایرانی بود.
قسمت هایی از کتاب دیروز (لذت متن)
و باز همان تک درخت با جمال جوانی محفوظش در مه و بالای دامنه ای سبز که انگار چشم کشیده ست به «زعفرانیه» و تصاویر خانه و آن روز مبارک اردیبهشت ماه جلالی (۱۳۵۹) که دوستان نشسته اند به گفت وگو، و گاه گوش سپرده اند به آن چه دارد برایشان می خواند میزبان... و دوربین چهار طرف گفت وشنود را نشانمان می دهد بی هیچ داوری. گویا زمان مناظره ای ست خاموش در این عکس ها. از سبز مه گرفته بالای کوه تا سبز آفتابی این خانه، طول راه چه کوتاه. بیرون مرگ و روزمرگی، انگار عکس، منزلت خانه را به خاطرم آورد. در نیمروز عمر، «زعفرانیه» اردیبهشت بود...