کتاب ویلیام شکسپیر

این یک تفسیر مجدد جسورانه و بدیع از تقریبا تمام نمایشنامه‌های اصلی شکسپیر، در پرتو ایده‌های مارکسیستی، فمینیستی و نشانه‌شناختی زمان خودمان است. کتاب از طریق مجموعه‌ای از خوانش‌های دقیق و سرسختانه، تعدادی از مشکلات یا درگیری‌های مداوم در درام شکسپیر را روشن می‌کند - به‌ویژه تضاد بین کلمات و چیزها، بدن و زبان، که از نظر قانون، جنسیت و طبیعت نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.
تری ایگلتون استدلال می کند که زبان و میل توسط شکسپیر به عنوان نوعی «مازاد» بیش از بدن، نقش های پایدار و اجتماعی و طبیعت ثابت انسانی دیده می شود. اما نگرش نمایشنامه ها به چنین «مازادی» عمیقا دوسوگرا است. اگر آن را به عنوان منبع خلاقیت انسان تحسین کنند، از نیروی آنارشیک و متجاوز آن نیز می ترسند. کتاب به طور قانع‌کننده‌ای نشان می‌دهد که زیربنای چنین ابهاماتی، یک مبارزه ایدئولوژیک عمیق‌تر است، بین سنت‌گرایی فئودالیستی از یک سو، و ظهور اشکال جدید فردگرایی بورژوایی از سوی دیگر. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه در پرتو نظریه‌های امروزی خودمان در مورد زبان، تمایلات جنسی و جامعه، می‌توانیم مسائل موجود در درام شکسپیر را که قبلا مبهم مانده‌اند، درک کنیم.