کتاب رنگ آب; کتاب رنگ آب

کتاب رنگ آب

The Color of Water
A Black Man's Tribute to His White Mother

کد کتاب : 1203
مترجم :
شابک : 978-600-7072-24-0
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 305
سال انتشار شمسی : 1393
سال انتشار میلادی : 1995
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

جزو لیست پرفروش های نیویورک تایمز

جایزه ی کتاب انیسفیلد-ولف سال ۱۹۹۷

معرفی کتاب رنگ آب اثر جیمز مک براید

کتاب رنگ آب، اثری نوشته ی جیمز مک براید است که اولین بار در سال 1995 انتشار یافت. روث مک براید جردن چه کسی است؟ او زنی است که معتقد است پوستی روشن دارد و از صحبت درباره ی نژادش گریزان است اما عاشقانه، دوازده بچه ی سیاه پوستش را دوست دارد. جیمز مک براید، روزنامه نگار، نوازنده و البته پسر روث، در این کتاب به کاوش در زندگی مادرش و همچنین شرایطی که خود در آن رشد کرده و به طور کلی میراث خانوادگی اش می پردازد. جیمز مک براید در نوجوانی، مادرش را مایه ی سرافکندگی، اضطراب و سردرگمی خود می دانست. سال ها گذشت تا او بتواند حقیقت زندگی سابق مادرش و دردهای فراوانی را که این زن در طول زندگی سختش متحمل شده، درک کند. کتاب رنگ آب، اثری فوق العاده صادقانه، جذاب و آموزنده است که به دلیل پرداختی هنرمندانه به مسائل انسانی، برای همه ی مخاطبین آشنا و قابل همذات پنداری خواهد بود.
جیمز مک براید
جیمز مک براید، زاده ی 11 سپتامبر 1957، نویسنده و نوازنده ی آمریکایی است. مک براید در بروکلین بزرگ شد. او به عنوان یک روزنامه نگار با نهادهای شناخته شده و بزرگی همچون بوستون گلوب، واشنگتن پست و مجله ی People همکاری داشته است.
دسته بندی های کتاب رنگ آب
ادبیات آمریکا
ادبیات معاصر
خود زندگی نامه
دهه 1990 میلادی
پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز
جایزه ی کتاب انیسفیلد-ولف
فهرست برترین زندگی نامه ها و خودزندگی نامه ها
فهرست برترین کتاب ها درباره نژادپرستی
فهرست کتاب های برگزیده به انتخاب «آمازون»
نکوداشت های کتاب رنگ آب
A haunting meditation on race and identity.
تأملی به یاد ماندنی بر نژاد و هویت.
Goodreads
A triumph.
یک موفقیت.
New York Times Book Review New York Times Book Review
As lively as a novel, well-written and thoughtful.
به سرزندگی یک رمان، خردمندانه و با نثری عالی.
Washington Post Washington Post
قسمت هایی از کتاب رنگ آب (لذت متن)
تو از من می خواهی که درباره خانواده ام برایت بگویم ولی من پنجاه سال است که از نظر آن ها مرده ام. تنهایم بگذارید. عذابم ندهید. آن ها هیچ جزئی از من را نمی خواهند و من هم هیچ چیز از آن ها را نمی خواهم. عجله کن و این گفتگو را به آخر برسان، می خواهم سریال مورد علاقه ام را تماشا کنم. ببین، اگر تو بخشی از خانواده من بودی فرصتی برای این حماقت ها نداشتی، پرس و جو برای یافتن ریشه هایت. گفتگو کردن با کسانی امثال پدر من کاملا بی فایده است، فراموشش کن. او اگر تو را می دید حتما دچار سکته قلبی می شد، ولی به هر حال اکنون در قید حیات نیست، و اگر زنده بود 150 سال عمر داشت.
خدا، به رنگ آب است. آب، رنگی ندارد.
از او پرسیدم که سیاهم یا سفید. او جواب داد: «تو یک انسانی. اطلاعات و سوادت را بالا ببر وگرنه هیچکس نخواهی بود.»