راه را بلد نیستم باید بروم گم شدم، پیدا شدم از خدای خویش فرمان بردم با بد و خوبش صفا کردم، وفا کردم به دنیا دل نبستم، شکر میگویم که مردم را از دلم دوست دارم ایمان خودم را در چشمانم همان عشق خدا را در دو دیده حفظ کردم همیشه از همه تصویر خوبیهایشان را در کنار.