مجموعه شعر «پذیرفتن» سروده ی «گروس عبدالملکیان» شاعر نام آشنای معاصر است. این مجموعه ۳۸ قطعه شعر را دربردارد. در ابتدای کتاب این جمله آمده است: «انسان دو بار به نادانی می رسد، یک بار پیش از دانایی و یک بار پس از آن؛ و تنها تفاوت این دو در پذیرفتن است.» با هم دو شعر از این مجموعه را می خوانیم: «آخرین پرنده را هم رها کرده ام/ اما هنوز غمگینم/ چیزی/ در این قفس خالی هست/ که آزاد نمی شود»، «عمق آخرین حرف ها/ مثل ایستادن کنار دره ای/ می ترساندم/ و سنگ ریزه ای/ که به اعماق/ می غلتد/ همه چیز را با خود برده است»
کتاب پذیرفتن
