بوریس واسیلیف (۲۰۱۳) - ١٩٢٤) از پیشگامان ادبیات جنگ جهانی دوم و یکی از چهره های شاخص جریان ادبی نثر افسران در حوزه ادبیات سوسیالیستی بود. او و سایر چهره های درخشانی که در این جریان ادبی سر برآوردند همگی افسران رده پایین ارتش سرخ و میراث دار همرزمان شجاع میدان نبرد بودند که در سالهای پس از جنگ شرح دلاوری های همرزمان و درد و رنج هموطنان را به تصویر کشیدند.
با آغاز تهاجم ارتش آلمان به خاک شوروی واسیلیف نوجوان داوطلبانه گام به جبهه گذاشت. او پس از نبرد اسمولنسک و رهایی از حلقه محاصره دشمن دو سال خدمت خود را در لشکر سوم هوابرد ارتش سرخ پشت سرگذاشت و در مارس ١٩٤٣ به شدت مجروح شد. پس از بهبودی به دانشکده زرهی مالینوفسکی منتقل شد و تا پایان جنگ به خدمت در ارتش سرخ ادامه داد. او در سال ١٩٥٤ با درجه ی سروانی از ارتش جدا شد. واسیلیف پس از جنگ به نویسندگی روی آورد و با اولین رمان خود به نام «شفقها اینجا آرامند» (١٩٦٩) به عنوان یک نویسنده جنگی شهرت یافت این رمان در سال اول با فروش یک میلیون و هشتصد هزار نسخه پرفروش ترین رمان در شوروی شد و پس از ترجمه به زبان های دیگر، شهرت فراوانی در عرصه ی بین المللی برای او به ارمغان آورد. او در سالهای بعد با انتشار آثار دیگری چون نام او ثبت نشده بود (١٩٧٤) و «فردا خواهیم جنگید» (١٩٨٤) جایگاه خود را به عنوان یک نویسنده جنگی تثبیت و نقشی ارزنده در معرفی نثر افسران در خارج از مرزهای اتحاد شوروی ایفا کرد. واسیلیف در حوزه ی سینما و هنر هم چهره ای شناخته شده ی بود و از او همواره به عنوان یک فیلمنامه نویس یاد می شود در طی پنج دهه ۱۲ فیلم سینمایی و چندین نمایش اپرا با الهام از آثار او ساخته شد. در سال ۱۹۹۵ فیلم سینمایی من یک سرباز روس هستم براساس رمان «نام او ثبت نشده بود» بر پرده سینما ظاهر شد واسیلیف در سال ۱۹۸۹ عضو هیأت داوران سی و نهمین جشنواره فیلم برلین بود.
کتاب نام او ثبت نشده بود
سیب سرخ
بوریس واسیلف
