کتاب سفر باور نکردنی ادوارد

روزی روزگاری در خانه ای که در خیابانی به اسم "مصر" بود، خرگوشی زندگی می کرد که سر تا پایش از جنس چینی بود. او بازوهای چینی، پاهای چینی، پنجه های چینی، سری چینی، تنه های چینی و بالاخره دماغی چینی داشت. بازوها و پاهایش مفصل داشتند و طوری با سیم به هم وصل شده بودند که آرنج های چینی و زانو های چینی خرگوش می شدند و به او آزادی حرکت می دادند.

خرگوش چینی، گنجه لباسی داشت که خیلی چشمگیر و فوق العاده بود. چیزهای قیمتی توی این گنجه، این ها بودند: لباس های ابریشمی دست باف، کفش های مد روز و سفارشی از بهترین چرم که مخصوص پاهای خرگوشی او طراحی شده بود؛ و بالاخره مجموعه ای متنوع از کلاه ها که مجهز به سوراخ هایی درست به اندازه گوش های بزرگ و حالت دار خرگوش بودند.

هر شب بعد از آنکه پلگرینا می رفت، ابیلین این جمله را به ادوارد می گفت. این حرف را بر زبان می آورد و منتظر می ماند. انگار منتظر بود ادوارد در جواب چیزی بگوید. ادوارد اما چیزی نمی گفت. البته که چیزی نمی گفت ، چون نمی توانست حرف بزند.