کتاب فضیلت خودخواهی

اخلاق مبتنی بر دگرخواهی (altruism) تصویر درنده خویی و بیرحمی را برای مفهوم واژه خودخواهی خلق کرده است تا آدمی را وادار کند که در اندیشه غیر انسانی را بپذیرد: (۱) هرگونه پرداختن به خواسته ها و علایق خویشتن کاری پلید است، فارغ از اینکه این خواسته ها و علایق چه باشد؛ (۲) کارهای ددمنشانه وا بی رحمانه در اصل مربوط به خواسته های شخصی آدمی است که دیدگاه دگر خواهی به انسان توصیه می کند این خواسته های خود را فدای خواسته های همسایگانش کند). و برای آنکه نگاهی به ماهیت دگرخواهی، پیامدها و حجم سنگین تباهی های اخلاقی برخاسته از آن داشته باشیم باید شما را به کتاب «اطلس شوریده ( Atlas shrugged) یا به عناوین هر یک از روزنامه های امروزی ارجاع دهم. آنچه در اینجا مدنظر ماست کاستی ها و ناکارآمدی های نظریه دگرخواهی در حوزه نظریة اخلاقی است. دو پرسش اخلاقی وجود دارد که دگرخواهی هر دوی آنها را در یک بسته واحد می گنجاند: (۱) ارزش ها چیستند؟ (۲) چه کسانی باید از ارزش ها بهره مند و برخوردار گردند؟ دگرخواهی پرسش دوم را جایگزین پرسش نخست می کند و از ارائه تعریفی از ارزش های اخلاقی طفره می رود. و با این کار در واقع آدمی را بدون هیچ گونه راهنمای اخلاقی به حال خود رها می کند. دگر خواهی می گوید هر کار و اقدامی که در راستای سودرسانی به دیگران انجام شود عملی نیک است و هر کاری که در راستای منافع شخصی باشد عملی بد است. از این رو، تنها معیاری که به یک عمل ارزش اخلاقی می بخشد سودرسان و بهره بخش بودن آن است و مادامی که هر کسی غیر از خود شخص از این عمل بهره مند گردد عملی رواست بنابراین بی اخلاقی های وحشتناک، بی عدالتی های مزمن، معیارهای دوگانه مضحک، کشمکش ها و ستیزه های لاینحل که بر روابط انسانی و جوامع انسانی در سراسر تاریخ سایه افکنده است همگی در زیر چتر گونه هایی از اخلاق مبتنی بر دگر خواهی بوده است. ببینید که امروزه چه قضاوت های اخلاقی شرم آوری رواج دارد. صنعتگری که تولید ثروت می کند و تبهکاری که از بانک سرقت می کند هر دو به یک اندازه فاقد اخلاق شناخته می شوند، زیرا هر دوی آنها در پی کسب ثروت برای منافع خودخواهانه خویش اند. جوانی که از کارش دست می کشد تا از والدینش حمایت کند و هرگز از مرتبه منشی خواروبارفروشی فراتر نمی رود، از نظر اخلاقی برتر از جوانی دانسته می شود که تلاش و تکاپو می کند و به آرزوهای شخصی اش دست می یابد. یک حاکم خودکامه (دیکتاتور) فردی اخلاق مدار شناخته می شود زیرا ستمگری های وصف ناپذیری که مرتکب می شود در راستای منافع مردم است و نه منافع خودش ببینید این معیار بهره رسانی که برای اخلاق در نظر گرفته شده است چه بر سر زندگی آدمی آورده است.