کتاب «افلاطون»، از مجموعۀ «فیلسوفان بزرگ» اثر برنارد ویلیامز، یک بررسی مختصر و در عینحال آموزنده از آثار، زندگی و اندیشههای افلاطون، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان تاریخ جهان است. ویلیامز، نویسندۀ گرانقدر انگلیسی، در این کتاب به خوانندگان راه ورودی به دنیای پیچیدهی اندیشه فلسفی، بهویژه یونانیان باستان، معرفی میکند. در این کتاب، ویلیامز قصد ندارد اندیشههای افلاطون را بهطور کامل پوشش دهد. در عوض، او بر موضوعات محوری تفکر افلاطون تمرکز میکند که برای درک فلسفه او نقشی اساسی بازی میکنند. این رویکرد ویلیامز به خوانندگان اجازه میدهد تا جوهر ایدهۀهای افلاطون را بدون غرق شدن در وسعت آثار و آراء او درک کنند. همچنین ویلیامز با قرار دادن افلاطون در بافت تاریخی خود، زمینهای را فراهم میکند که ذیل آن میتوان ایدههای فیلسوف را بهطور کاملتری درک کرد.
به حق میتوان اذعان داشت که فلسفهی افلاطون اساس تفکر فلسفی چه در غرب و چه در دنیای اسلامی است و ویلیامز با برجسته کردن این موضوع که چگونه تفکر اصیل افلاطون، ابعاد مختلف فلسفه را در طول اعصار شکل داده است، این موضوع را به خوانندگان نشان میدهد. از طرف دیگر تصویری که ویلیامز از افلاطون نشان میدهد، فیلسوفی با مجموعهای ثابت از باورها نیست، بلکه او افلاطون را بهعنوان متفکری متفکری معرفی میکند که ایدههایش در طول عمرش تکامل یافته است. او بر پیچیدگی و ساختار اغلب استعاری دیالوگهای افلاطون تأکید میکند، که صرفا یک دیدگاه منحصربهفرد را بیان نمیکند، بلکه خوانندگان را دعوت میکند تا خود با سوالات فلسفی درگیر شوند. ویلیامز همچنین به آراء افلاطون در فلسفۀ زبان و زیباییشناسی نیز اشاره میکند و گستردگی تحقیقات افلاطون و ارتباط آنها با گفتمان فلسفی معاصر را نشان میدهد. با اینحال، بیشتر کتاب بر نظریات اصلی افلاطون در حوزۀ معرفتشناسی، متافیزیک، اخلاق و سیاست اختصاص یافته است. بهطور کلی این کتاب برای کسانی که آشنایی قبلی با افلاطون ندارند میتواند یکی از بهترین مدخلها برای ورود به فلسفۀ این فیلسوف بزرگ جهان باشد.
کتاب افلاطون