زمینخواری یکی از بزرگترین ظلمهایی است که در طول تاریخ به وسیلهی گروهی از مفتخواران بر بشریت رفته است. به جرأت میتوان گفت زمینخواری مهمترین عامل اختلاف طبقاتی، جمع شدن ظالمانهی ثروت در یک طرف و فقر اکثریت مردم در طرف دیگر است. البته این نکته نیز شایان ذکر است که زمینخواری انواع گوناگونی دارد که همهی آنها بلااستثنا حرام است و عقوبت الهی را در پیدارد. در این بخش پرسشهای زیر را برمبنای کتاب و سنت به تفصیل پاسخ خواهیم گفت: اصولا زمین از آن کیست؟ چه کسی حق تصرف در زمین را دارد؟ چه کسی اولویت برخورداری از زمین را دارد؟ آیا در صورتی که کسی زمینی را آباد سازد، ملکیت آن زمین هم از او خواهد بود یا خیر؟ آیا اگر کسی بعد از آبادانی زمین، آن را رها کرد و سبب ویرانه شدن و تخریب آن گردید، باز هم حق تصرف و یا حق اولویت در آن زمین را دارد؟ اساسا مال و یا هر چیز دیگری که نفع بردن از آن در اختیار انسان قرار میگیرد بر دو نوع است: 1. مالی که تمام آن بر اثر تلاش و کوشش به دست آمده است. 2. مالی که بخشی از آن به واسطهی تلاش و کوشش آدمی به دست آمده و بخش دیگر آن همگانی است. عقل عاری از خطا نیز حکم میکند که هر کس استحقاق ملکیت چیزی را دارد که برای آن تلاش کرده و نه مانند زمین در مثالی که گذشت، چرا که او برای ایجاد آن زمین هرگز تلاشی نکرده و اصولا چنین امکانی هم برای او نبوده است. بنابراین او استحقاق ملکیت زمین را دارا نیست.