اصولا در قرآن مطلبی نداریم که چیزی یا عاملی خارجی به او بدهید تا معنایش معلوم شود. قرآن فقط دهنده است که گیرنده، افاده کشنده است و نه استفاده کننده، معین است و نه مستعین، روشنگر و روشنی دهنده است به روشنی گیرنده! "بلسان عربی مبین" به زبان و حجت بالغه ی الهی است که اگر کسی بخواهد آن را بفهمد بایستی خود را از مفروضات برونی غیر مطلق و تحمیلی تجرید کنند تا در معانی صحیح قرآنی بالغ گردد، در نتیجه فهم صحیح قرآن برایش میسر و آسان است. آیاتی در قرآن هست که با الفاظ موجود معنایی خاص را افاده می کند، اما بر منظور دیگری دلالت ندارد. ما باید دقت و جستجو کنیم تا منظور بیان نشده را از آیات دیگر بیاییم؛ مثلا در آیات زیادی لفظ والسماوات، آمده است. مانند: الله الذی رفع الشموات بغیر عقد رواه (رعد / 2) خدا کسی است که آسمان ها را بالا برد، بدون ستونی که آن را ببینند.