کتاب قربانی باد موافق

نمی دانستی. تب داشتی، هذیانی که تو را به در خانه اش رسانده بود یادت نیست؛ یا نخواستی به خاطر بسپری. وقتی به هوش آمدی روی تخت خواب طبیب بودی و او نبود. از ساختمان بیرون آمدی و پریدی پشت کامیونی که می گذشت. نمی دانستی کجا می رود… راه بین انزلی تا رشت یادت نمی آمد و مگر روس ها گشت نداشتند که پیدایت کنند یا شاید اصلا به خانه طبیب برنگشته بودی

دیگر شبیه عاقله مردها شده ای که نمی خواهی تعجبی نشان بدهی، سیگارت را خاموش می کنی و سر تکان می د هی. « آقا جان چطوره؟ زنده س؟» یادت نمی آید پیرمرد را با خط های تازه کنده صورتش کجا دیده ای، باز سر تکان می دهی، داغی استکان را در مشت می گیری و از بالای عینک نگاه می کنی.