کتاب «احزاب سیاسی در بریتانیا، 1783-1867» اثر اریک جی. اونز، کتابی درباره بررسی شکلگیری احزاب سیاسی و نظام سیاسی حزبمحور در بریتانیاست و توسعه احزاب سیاسی مدرن را بهجای وابستگیهای مبتنی بر خانواده در قرن هجدهم بریتانیا را مورد پژوهش قرار داده است. کتاب با توضیح همین تغییر در نظام سیاسی آغاز میشود. اونز نشان میدهد اصطلاحات «ویگ» و «توری» که به وابستگیهای سست و ضعیف خانوادگی اشاره داشتند بین سالهای 1788 تا 1812 جای خود را به ساختارهای حزبی دادند و این احزاب به دلیل جنگهای آن زمان بهراحتی با نظرات متفاوتشان در قطببندیهای سیاسی مختلف قرار میگرفتند. اونز سپس به هژمونی حزب محافظهکار و انحطاط آن در ادامه پرداخته است. پس از این تقابل احزاب لیبرال و محافظهکار بین سالهای 1830 تا 1846 مورد بررسی قرار گرفته است. اونز بیان میکند اساسا در این سالهاست که میتوان از شکلگیری احزاب مدرن سخن گفت. در این دوره اصلاحات بنیادین بسیاری در عرصههای سیاست و اجتماع رخ داد که نمونۀ آن قانون اصلاحات 1832 است که به زنان نیز اجازۀ شرکت در انتخابات و حق رأی اعطا میکرد. او همچنین به رشد قابل توجه احزاب مختلف سیاسی در این دوره پرداخته است، به نحوی که آنها شروع به توسعۀ ساختارها و برنامهریزی برای اجرای استراتژیهای پیچیدهتر برای پیروزی در انتخابات کردند. پس از این، اونز تأثیر بحران قانون ذرت را بر حزب محافظهکار بررسی میکند. این قانون برای کنترل واردات ذرت و برخی دیگر از اقلام کشاورزی در راستای حمایت از کشاورزان داخلی بود که در نهایت منجر به ایجاد بحرانهای اقتصادی متعددی شد. علیرغم بحرانی که حزب محافظهکار را از دور سیاست خارج کرد، دوره بعدی تا سال 1867، این حزب به تغییر چشماندازهای کلی خود پرداخت و خود را مطابق با تغییرات و انتظارات جدید جامعه کرد. در نهایت نویسنده نشان میدهد که پویایی انتخابات بریتانیا و اهمیت فزایندۀ انتخابات در عرصۀ عمومی در آخر منجر به افزایش قدرت پارلمان و کاهش اقتدار سیاسی پادشاه شد.
کتاب احزاب سیاسی در بریتانیا ۱۷۸۳-۱۸۶۷
نشر نی