کتاب «انسان‌شناسی جنگ» نوشته پی‌یر کلاستر، که در ابتدا در سال 1980 منتشر شد، نقش خشونت را در جوامع به اصطلاح «ابتدایی» بررسی می‌کند. کلاستر، انسان شناس فرانسوی، به دلیل مطالعاتش در مورد قبایل بومی آمریکای جنوبی و انتقاداتش از نظریه‌های مردم‌شناسی سنتی مشهور است. این کتاب او، مجموعه‌ای از مقالات است که به رابطه پیچیده بین خشونت، قدرت و جامعه پرداخته‌اند. وی به دنبال نشان دادن این است که خشونت در جوامع قبیله‌ای و ابتدایی نشانه بربریت آن جوامع یا علت تشکیل دولت نیست، بلکه یک استراتژی عمدی برای حفظ نظم و خودمختاری اجتماعی است. کلاستر استدلال می‌کند که خشونت در جوامع قبیله‌ای به عنوان مکانیسمی برای جلوگیری از تمرکز قدرت و ظهور یک دولت عمل می‌کند. او معتقد است که این جوامع نه به دلیل خوی خشن ذاتی بلکه به عنوان ابزاری برای حفظ ساختار برابری طلبانه خود و جلوگیری از ظهور حکومت استبدادی وارد جنگ می‌شوند. یکی از مفاهیم محوری در کار کلاستر ایده «ماشین جنگ» است. او توضیح می‌دهد که چگونه جوامع قبیله‌ای از جنگ برای حفظ بافت اجتماعی و خودمختاری خود استفاده می‌کنند. ماشین جنگ برای پراکنده کردن قدرت و جلوگیری از انباشتن نفوذ بیش از حد هر فرد یا یک گروه عمل می‌کند. کلاستر دیدگاه سنتی انسان‌شناسی را که دولت را نتیجه اجتناب‌ناپذیر تکامل اجتماعی می‌داند، نقد می‌کند. به عبارت دیگر، او این ایده را به چالش می‌کشد که جوامع به طور طبیعی به سمت شکل دادن به یک دولت پیشرفت کرده‌اند، در عوض بسیاری از جوامع قبیله‌ای فعالانه از طریق کنش‌ها و نهادهای اجتماعی خود در برابر این روند مقاومت نموده‌اند. کلاستر با تکیه بر کار میدانی خود در میان قبایل آمریکای جنوبی، شواهد قوم‌نگاری متعددی برای تأیید نظرات خود فراهم آورده است. او توضیح می‌دهد که چگونه قبایلی مانند گوایاکی و یانومامی از آیین‌ها، اسطوره ها و ساختارهای اجتماعی برای حفظ برابری‌طلبی خود و مقاومت در برابر تشکیل دولت استفاده می‌کنند.
کتاب انسان شناسی جنگ
افکار
پی یر کلاستر
