کتاب هستی و زبان در اندیشه هایدگر

کتاب "هستی و زبان در اندیشه‌ی هایدگر" نوشته‌ی طالب جابری کوششی است موجز اما دقیق در فهم و شرح یکی از بنیادی‌ترین جنبه‌های اندیشه‌ی مارتین هایدگر، یعنی نسبت میان هستی و زبان. نویسنده در این کتاب با زبانی روشن و تحلیلی روان، خواننده را به درون پیچیده‌ترین ساحت اندیشه‌ی هایدگر راه می‌دهد؛ جایی که پرسش از هستی دیگر نه صرفا یک مسئله‌ی متافیزیکی، بلکه امری بنیادین در نسبت انسان با جهان و زبان تلقی می‌شود.
ساختار کتاب در سه فصل تنظیم شده است:
در فصل نخست، مسئله‌ی کلاسیک و بنیادین پرسش از هستی به‌مثابه‌ی «چرا چیزی هست به‌جای آن‌که هیچ نباشد؟» به‌مثابه‌ی محور تأملات هایدگر طرح می‌شود. این پرسش نه‌تنها آغازگاه تفکر هایدگر، بلکه دروازه‌ی ورود به ساحت خاصی از فلسفه است که او با "هستی و زمان" بنیان گذاشت.
فصل دوم به تحلیل اجمالی کتاب "هستی و زمان" اختصاص دارد؛ جایی که مفاهیمی چون دازاین، زمان‌مندی، وجود اصیل و فهم هستی در بستر امر زمانی بررسی می‌شوند. در فصل سوم، نویسنده به یکی از مهم‌ترین و در عین حال مهجورترین ابعاد اندیشه‌ی هایدگر، یعنی نسبت هستی و زبان می‌پردازد. نزد هایدگر، زبان تنها ابزار بیان نیست، بلکه خانه‌ی هستی است؛ مکانی که در آن، هستی خود را بر انسان مکشوف می‌سازد. این دیدگاه، در تفسیر نویسنده، به نحوی ارائه شده که برای مخاطب فارسی‌زبان قابل درک و پی‌گیری باشد.
ویژگی برجسته‌ی کتاب، سادگی زبان در کنار تعهد به دقت مفهومی است. جابری بدون آن‌که دچار ساده‌سازی مفرط یا افتادن در دام اصطلاح‌پردازی گردد، تلاش کرده تا پلی میان تفکر هایدگر و ذهن خواننده‌ی ناآشنا با فلسفه‌ی قاره‌ای ایجاد کند.
"هستی و زبان در اندیشه‌ی هایدگر" اثری است مقدماتی اما قابل تأمل، که می‌تواند برای دانشجویان فلسفه، پژوهشگران علوم انسانی و همه‌ی علاقه‌مندان به تأملات هستی‌شناختی مفید واقع شود.