کتاب «آموزش اخلاق» نوشته امیل دورکیم یکی از متون پایه در حوزۀ جامعه‌شناسی آموزش است که برای اولین بار در سال 1925 منتشر شد. این کتاب مجموعه‌ای از سخنرانی‌های دورکیم است که در آن به بررسی نقش آموزش و پرورش در تربیت اخلاقی جامعه می‌پردازد. دورکیم به دنبال درک چگونگی حفظ نظم و انسجام در جوامع بود. او در این کتاب به بررسی نقش نظام آموزشی در القای ارزش‌های اخلاقی و تقویت همبستگی اجتماعی می‌پردازد. دورکیم استدلال می‌کند که آموزش اخلاقی برای رشد افرادی که می‌توانند در یک هارمونی در جامعه عمل کنند ضروری است. او کتابش را با تعریف اخلاق به عنوان مجموعه‌ای از قوانین و هنجارهایی که رفتار افراد را در یک جامعه هدایت می‌کند، شروع می‌کند. او تأکید می‌کند که اخلاق فقط مربوط به رفتارهای فردی نیست، بلکه عمیقا در ساختارهای اجتماعی ریشه دارد. به عقیده دورکیم، تربیت اخلاقی باید به سه عنصر کلیدی بپردازد: نظم، دلبستگی به گروه‌های اجتماعی و خودمختاری. نظم و انضباط اولین عنصر تربیت اخلاقی است که برای توسعه خودکنترلی و احترام به هنجارهای اجتماعی ضروری است. انضباط به افراد کمک می‌کند تا اهمیت قوانین و پیامدهای اعمال خود را درک کنند. عنصر دوم، تقویت دلبستگی به گروه‌های اجتماعی است. دورکیم معتقد است که افراد باید احساس تعلق به جامعه خود کنند. این وابستگی از طریق ارزش‌های مشترک، سنت‌ها و فعالیت‌های جمعی پرورش می‌یابد. به عقیده دورکیم، مدارس باید با تشویق فعالیت‌های گروهی و پرورش هویت جمعی، حس اجتماع و انسجام اجتماعی را ارتقا دهند. سومین عنصر خودمختاری و استقلال است که دورکیم آن را توانایی تفکر و عمل مستقل و در عین حال پایبندی به اصول اخلاقی تعریف می‌کند. او استدلال می‌کند که آموزش اخلاقی واقعی باید نظم و استقلال را به نحو متعادلی آموزش دهد و افراد را قادر سازد تا به تنهایی بتوانند تصمیمات اخلاقی بگیرند.
کتاب آموزش اخلاق
علمی
امیل دورکیم
