کتاب پرسپکتیو به منزله ی صورت سمبلیک

جستار اروین پانوفسکی درباره ی پرسپکتیو یکی از مشهورترین پژوهش های بینا رشته ای در تاریخ هنر محسوب می شود؛ جستاری که با کنار هم گذاشتن حقایقی درباره ی فیزیولوژی و روان شناسی حس بینایی، اصول علم هندسه و فیزیک نور و همچنین نگرش های فلسفی دینی به واقعیت، به مطالعه ی تاریخی درباره ی یکی از شیوه های رایج در بازنمایی در هنرهای تجسمی می پردازد و بی تردید هیچ متنی در تاریخ هنربه اندازه ی این جستار مورد ارجاع متون رشته های پژوهشی دیگر قرار نگرفته است. این اثر علاوه بر بلند پروازی های نظری، گستره ی تاریخی وسیعی را نیز پوشش می دهد -از یونان باستان تا هنر مدرن- و در پی نوشته ایی عالمانه، تقریبا تمام متن های پیشا مدرن در باب پرسپکتیورا به خواننده معرفی و به دقت موشکافی می کند. راز ماندگاری این اثر علی رغم نقدهای جدی مطرح شده علیه آن همان چیزی است که از هر پژوهش تاریخی اصیل انتظار می رود: بیگانه ساختن آن چه برایمان آشنا و بدیهی می نماید.