کتاب «فلسفه اکنون» اثری در سنت پراگماتیسم آمریکایی به حساب می آید که توسط جورج هربرت مید، فیلسوف و روانشناس اجتماعی آمریکایی نوشته شده است. او در این کتاب به بررسی موقتی بودن زمان حال و متناسب با آن، به آگاهی می‌پردازد. این کتاب، بر اساس سخنرانی‌های او کاروس که در سال 1930 ارائه شد، تدوین شده است. تز اصلی مید این است که زمان حال صرفا یک نقطه از زمان نیست، بلکه یک رویداد نوظهور است که بیش از مجموع فرآیندهای قبلی است. او استدلال می کند که هر لحظه از حال منحصر به فرد است و نمی توان آن را به طور کامل بر اساس رویدادهای گذشته پیش بینی کرد. این ایده دیدگاه جبرگرایانه را به چالش می کشد که متناسب با آن، آینده کاملا توسط گذشته تعین یافته است. به بیان این فیلسوف، تجربه ما از زمان حال فرآیندی فعال است که شامل بازسازی تجربیات گذشته برای درک لحظه فعلی است. این بازسازی متاثر از تازگی هر تجربه کنونی است که به نوبه خود درک ما از گذشته و انتظارات ما از آینده را تغییر می دهد. یکی از جنبه های کلیدی فلسفه مید، مفهوم ظهور است. او معتقد است که رویدادها و تجربیات جدیدی در زمان حال پدیدار می شوند که نمی توانند به طور کامل با شرایط قبلی توضیح داده شوند. فلسفه مید یکپارچه و کل نگر است و واقعیت را به عنوان یک تعامل مداوم بین گذشته، حال و آینده می بیند. این دیدگاه با دیدگاه های علمی معاصر، مانند دیدگاه های مکانیک کوانتومی، که در آن شانس و احتمال نقش مهمی در ظهور واقعیت دارند، همسو می شود و در تخالف با نظریات جبرگرایانه قرار می گیرد. مید تحلیل خود از زمانمندی را به ظهور ذهن و آگاهی گسترش می دهد. او آگاهی را به عنوان یک رشد طبیعی در فرآیند تکامل می بیند که از تعاملات پیچیده بین افراد و محیط آنها ناشی می شود. زبان و تعامل اجتماعی در این توسعه نقش اساسی دارند و انسان را قادر می‌سازد تا به صورت انتزاعی فکر کند. با این اوصاف می توان گفت موضوعات کلیدی کتاب عبارتند از ظهور، تازگی، واقعیت کل نگرانه، تعامل اجتماعی و پویایی زمان حال.
کتاب فلسفه ی اکنون
بان
جورج هربرت مید
