«مردم‌سالاری» از اساسی‌ترین مفاهیم حوزهٔ فلسفهٔ سیاسی و علوم اجتماعی است. پیدایش تمدن اسلامی براساس مدینة‌النبی جلوهٔ جدیدی از مردم‌سالاری را مبتنی بر اسلام و قبول حق مشارکت زن و مرد پیش‌رو نهاد که البته در سپهر سیاسی جوامع اسلامی تداوم نیافت. در دوران معاصر، صاحب‌نظران به مفهوم «مردم‌سالاری دینی» به‌ویژه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بیش‌ازپیش توجه کردند. اندیشهٔ برخی از صاحب‌نظران در انکار مفهوم مردم‌سالاری دینی یا مغایرت آن با مفهوم رایجش در غرب قرار دارد و برخی بر امکان تطابق اسلام و مردم‌سالاری نظر داده‌اند.
در این کتاب پس از اشاره به دیدگاه‌های یادشده، تلاش شده است «مردم‌سالاری دینی از منظر امام‌خمینی» با به‌کارگیری راهبرد نظریه‌پردازی داده‌بنیاد بررسی شود. بر پایهٔ همین راهبرد، نخست مفاهیم پایهٔ این تحقیق، یعنی «عمل سیاسی» و«نشانگان خاص فرهنگی» به بحث گذاشته شده است. سپس بر اساس این راهبرد، مقوله‌های اصلی مردم‌سالاری دینی از منظر امام‌خمینی مشتمل بر «نظام سیاسی تکلیف‌گرا و حق‌مدار»، «رهبری ولایی»، «مصلحت‌سنجی»، «دولت خدمت‌گذار»، «حقوق مردم»، «آزادی‌های مدنی» و «قانون‌مندی» استخراج و در نهایت الگوی (مدل) نظری مردم‌سالاری دینی از منظر ایشان ارائه شده است.
کتاب مردم سالاری دینی از منظر امام خمینی
دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان