در سال 1914 جنگ جهانگیر اول آغاز شد. در فرانسه بسیج عمومی اعلام گردید. در این زمان شاعر دلخوش به آشنایی با یک بانوی زیبای اشرافی بود. این بانو که در شعرهای آپولینر به نام لو (لوئیز) از او یاد می شود اندک مدتی لطفی به شاعر راه نشین ابراز کرد و سپس او را از خود راند. شاعر که سرخورده و فقیر مانده بود، داوطلبانه وارد خدمت نظام گردید و در رستۀ توپخانه و بعد پیاده نظام به جبهه رفت. ولی به مدت دو سال شعرهای عاشقانه و اغلب گستاخانه ای برای «لـو» می فرستاد که هیچ پاسخی دریافت نکرد. این شعرها سال ها پس از مرگ شاعر در کتابی به نام «سایۀ عشق من» به سال 1947 در فرانسه منتشر گردید. آپولینر در کنار اندوه هایش روحیه شاد و شوخی هم داشت؛ او شاید تنها شاعری بود که در معرکه های مرگ بار نبرد برای دل خود شعر و ترانه می سرود و اصطلاحات جبهه جنگ را به شکل های استعاری در این سروده ها به کار می برد...
کتاب عشق… و شب های پاریس
سرزمین اهورایی
گیوم آپولینر
