کتاب شهر فرنگ اروپا

نخستین نسل کشی قرن بیستم در ۱۹۱۵ در ترکیه رخ داد. حکومت ابتدا ششصد خانواده ی ارمنی را که در قسطنطنیه زندگی می کردند بازداشت و تیرباران کرد، بعد سربازانی را که تبار ارمنی داشتند و در ارتش ترکیه خدمت می کردند خلع سلاح و تیرباران کرد. و به همه ی ارامنه دستور داده شد که شهرها و روستاها را ظرف بیست و چهار یا چهل و هشت ساعت تخلیه کنند و ارتش ترکیه در برابر دروازه های شهر مستقر شد و همین طور که افراد بیرون می آمدند، مردان را به گلوله می بست و زنان و کودکان را به مناطق صحرایی بین النهرین تبعید می کرد. و زنان و کودکان می بایست پای پیاده، بدون غذا، سیصد تا پانصد کیلومتر را طی می کردند و بسیاری از آن ها در طول راه مردند. و دولت های فرانسه، انگلیس و روسیه یادداشت اعتراضی در این باره فرستادند که ...

در قرن بیستم عده ی زیادی از دین سنتی فاصله گرفتند. چون وقتی فهمیدند که از نسل میمون ها هستند و می توانند با قطار سفر کنند و با تلفن حرف بزنند و با زیردریایی به زیر دریا بروند. کم کم از دین روی گردان شدند و کمتر و کمتر به کلیسا رفتند و به این نتیجه رسیدند که خدایی در کار نیست و دین آدم ها را در جهل و تاریکی نگه می دارد و طرفدار پوزیتیویسم شدند. پوزیتیویسم یک آموزه ی فلسفی بود که می گفت داوری انسانی و فهم پدیده ها نتیجه ی علوم طبیعی و علوم اجتماعی است و یگانه حقیقت آن حقیقتی است که قابل اثبات از طریق علم باشد و متافیزیک چرت و چرند است. پوزیتیویست ها به هیچ نوع خدایی باور نداشتند. هرچند در آغاز برخی شان می گفتند ممکن است یک موجود والاتر وجود داشته باشد و این از نظر علمی معقول و محتمل است.

هرچه زمان بیش تری می گذشت پوزیتیویسم بیشتر و بیشتر جاذبه اش را از دست می داد چون مردم نمی دانستند با پیشرفت ها و زیردریایی ها و بمب اتمی چه کنند و کم کم به این فکر افتادند که آیا بهتر نیست بالاخره به یک امر استعلایی دست یابند. و برخی از دانشمندان هم گفتند که تحقیق علمی هیچ بختی برای اثبات عدم وجود خدا ندارد و حتی اگر علم نتواند گواه غیرقابل انکاری برای وجود خدا یا موجودی والاتر را هم بیاورد، باز می تواند راه را برای پاسخی با مبنای علمی برای سوال اصلی بشر هموار کند.