2
ناشر این کتاب را منتشر کرده‌اند
3.7
از
1
رأی
کتاب باستان شناسی سینما و خاطره یک قرن
Cinema: The Archaeology of Film and the Memory of A Century
مترجم:
انتشارات:
حرفه نویسنده
٪15
144500
زودترین زمان ارسال:
22 دی
٪15
144500
3.9
از
1
رأی
کتاب باستان شناسی سینما و خاطره ی قرن
(مطالعات سینمایی)
Cinema: The Archaeology of Film and the Memory of A Century
مترجم:
انتشارات:
نشر چشمه
ناموجود
10000
ناموجود
10000
معرفی کتاب باستان شناسی سینما و خاطره یک قرن
کتاب «باستان‌شناسی سینما و خاطره قرن» نوشته ژان لوک گدار، با نویسندگی مشترک یوسف اسحاق‌پور، کتابی دربارۀ نقش سینما در قرن بیستم است. این کتاب گفتگوی بین گدار، فیلمساز پیشکسوت موج نوی فرانسه، و اسحاق پور، سینماگر مشهور است. آن ها در این کتاب به رابطه پیچیده بین فیلم و تاریخ پرداخته و توضیح داده‌اند که چگونه سینما نه تنها رویدادها و تغییرات فرهنگی و اجتماعی قرن بیستم را ثبت کرده، بلکه در موارد متعددی به آن تحولات شکل داده است. گدار معتقد است که سینما که در قرن بیستم متولد شد، خیلی زود تبدیل به فرم هنری غالب و بهترین مورخ هنری شد. او استدلال می‌کند که فیلم و تاریخ به‌طور جدایی‌ناپذیری پیوند خورده‌اند و سینما به‌عنوان رسانه‌ای عمل می‌کند که می‌تواند گذشته را احیا کند و چشم‌اندازی منحصربه‌فرد از رویدادهای تاریخی ارائه دهد. گدار به خوبی توضیح می‌دهد که چگونه فیلم‌ها جوهر دوران‌های مختلف، از فیلم‌های صامت چاپلین تا تبلیغات جنگ جهانی دوم را به تصویر می‌کشیدند و می‌کشند. این کتاب همچنین به اندیشه‌های گدار درباره تئوری فیلم و تکنیک‌های سینمایی می‌پردازد. برای مثال او بر اهمیت ریتم در فیلم تاکید داشته و آن را با موسیقی و شعر مقایسه می‌کند. به عقیدۀ گدار ریتم یک فیلم می‌تواند احساسات و افکار را در مخاطب برانگیزد و سینما را به «هنری که فکر می‌کند» تبدیل کند. این گفتگو همچنین به تأثیر رویدادهای مهم تاریخی بر سینما می‌پردازد. گدار و اسحاق پور درباره اینکه چگونه فیلم‌ها چهره‌هایی مانند هیتلر، استالین و مائو را به تصویر می‌کشند و اینکه چگونه این بازنمایی‌ها بر درک عمومی تأثیر گذاشته‌اند، بحث می‌کنند. در نهایت، کتاب با بحث در مورد آینده سینما به پایان می‌رسد. گدار و اسحاق‌پور در مورد اینکه فناوری دیجیتال و رسانه‌های جدید چگونه قرن آینده فیلمسازی را شکل خواهند داد، حدس‌هایی می‌زنند. گدار معتقد است که سینما همچنان به تکامل خود ادامه می‌دهد و رسانه‌ای قدرتمند برای داستان‌گویی و بیان هنری باقی می‌ماند.
درباره ژان-لوک گدار
ژان-لوک گـُدار (Jean-Luc Godard) (زاده ۳ دسامبر ۱۹۳۰، پاریس) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و منتقد سینماییِ فرانسوی-سوییسی است. او یکی از پیشگامان جنبش سینمایی موج نوی فرانسه بود. ژان-لوک گدار در سوم دسامبر سال ۱۹۳۰ در خانواده سوئیسی ثروتمند و فرهیخته‌ای در پاریس زاده شد. در کودکی به تنهایی دلبسته بود. پدرش ژان‌پل گدار پزشکی فرانسوی بود که شهروندی سویس را پذیرفته بود و مادرش ادیل مونود Odile Monod دختر یک بانکدار فرانسوی بسیار ثروتمند بود. هنگام آغاز جنگ دوم جهانی پدر و مادرش او را به سوئیس فرستادند.
گدار پدرش را منشأ دلبستگی او به رمانتیسیسم آلمانی و مادرش را منبع علاقه او به داستان می‌داند. گدار روزگار کودکی خویش را به مطالعه، اسکی و سفر به زمین‌های خانوادگیش در هر دو سوی فرانسوی و سویسی دریاچه ژنو گذراند.
گدار در پایان دهه ۱۹۴۰ به پاریس بازگشت و از دانشگاه سوربن مدرکی در رشته مردم‌شناسی دریافت کرد. اما در شورش با خانواده پروتستان خویش به سینما روی آورد و به گروهی از دوستان هم‌فکر جوان چون کلود شابرول، فرانسوا تروفو، اریک رومر و ژاک ریوت پیوست که برین انگیزه بودند تا قابلیت‌های نهفته سینما را به کاوش آورند. پدر و مادر گدار دلبستگی او را به سینما نمی‌پسندیدند و بر آن بودند که او همچون نوجوانی نازپرورده رفتار می‌کند. از این روی در ۱۹۵۲ به امید آنکه به او هنجار آموزند از کمکِ پولی به او دریغ نمودند. گروه دوستان گدار ماهنامه‌ای سینمایی به‌نام لا گازت دو سینما (La Gazette du Cinema) را آفریدند که به‌مدت پنج ماه از مه تا نوامبر ۱۹۵۰ منتشر شد.
گدار پدرش را منشأ دلبستگی او به رمانتیسیسم آلمانی و مادرش را منبع علاقه او به داستان می‌داند. گدار روزگار کودکی خویش را به مطالعه، اسکی و سفر به زمین‌های خانوادگیش در هر دو سوی فرانسوی و سویسی دریاچه ژنو گذراند.
گدار در پایان دهه ۱۹۴۰ به پاریس بازگشت و از دانشگاه سوربن مدرکی در رشته مردم‌شناسی دریافت کرد. اما در شورش با خانواده پروتستان خویش به سینما روی آورد و به گروهی از دوستان هم‌فکر جوان چون کلود شابرول، فرانسوا تروفو، اریک رومر و ژاک ریوت پیوست که برین انگیزه بودند تا قابلیت‌های نهفته سینما را به کاوش آورند. پدر و مادر گدار دلبستگی او را به سینما نمی‌پسندیدند و بر آن بودند که او همچون نوجوانی نازپرورده رفتار می‌کند. از این روی در ۱۹۵۲ به امید آنکه به او هنجار آموزند از کمکِ پولی به او دریغ نمودند. گروه دوستان گدار ماهنامه‌ای سینمایی به‌نام لا گازت دو سینما (La Gazette du Cinema) را آفریدند که به‌مدت پنج ماه از مه تا نوامبر ۱۹۵۰ منتشر شد.
دسته بندی های کتاب باستان شناسی سینما و خاطره یک قرن
محصولات مرتبط با کتاب باستان شناسی سینما و خاطره یک قرن
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب باستان شناسی سینما و خاطره یک قرن" ثبت می‌کند