کتاب توسعه یعنی آزادی;

کتاب توسعه یعنی آزادی

Development as Freedom

کد کتاب : 17719
مترجم :
شابک : 978-9643127466
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 542
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1999
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 13
زودترین زمان ارسال : 11 آذر
کتاب توسعه به مثابه آزادی;
توسعه به مثابه آزادی
Development as Freedom

کد کتاب : 146946
مترجم :
شابک : 964-7598181
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 384
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 1999
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب توسعه یعنی آزادی اثر آمارتیا سن


"توسعه یعنی آزادی" که توسط "آمارتیا سن"، یکی از برجسته ترین اقتصاد دانان جهان و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1998، به رشته ی تحریر در آمده، سنگ بنا و چهارچوبی متحول کننده جهت درک توسعه ی اقتصادی چه برای فقیر و چه برای غنی در قرن بیست و یکم می باشد. "آمارتیا سن" در "توسعه یعنی آزادی" بحث می کند که آزادی هم هدف نهایی و هم موثرترین وسیله در ابقای زندگی اقتصادی و کلیدی برای تضمین رفاه عمومی کل جمعیت جهان می باشد. "آمارتیا سن" با ارائه ی ایده آزادی فردی و ارتباط آن با هر سنت دینی، سیاسی، عقلانی و تاریخی خاص، کاربردها و امکانات کنونی آن را نشان می دهد. در اقتصاد جدید جهانی، علی رغم افزایش بی سابقه در میزان کلی تجملات، جهان معاصر آزادی های اساسی را برای تعداد زیادی - حتی شاید اکثریت مردم - نفی می کند. با این حال او معتقد است هنوز هم می توان بصورت عملی و خوش بینانه حس مسئولیت پذیری اجتماعی را حفظ کرد؛ چرا که "توسعه یعنی آزادی".
"توسعه یعنی آزادی" به قلم "آمارتیا سن" یک کار کلی در مورد توسعه و دلایل عملی و اساسی آن است که به طور ویژه مباحثه های عمومی را هدف قرار داده است. "آمارتیا سن" شش سخنرانی خود را در دوازده فصل، بازنویسی نموده تا هم آن ها را شفاف سازی کرده باشد و هم نسخه ی نگارشی نسبت به نسخه ی سخنرانی، برای خوانندگان غیرمتخصص قابل درک تر باشد. او در این راستا تلاش کرده تا بیشتر از بحث های فنی، "توسعه یعنی آزادی" را با زبان رسمی ادبیاتی در اختیار مخاطبان قرار دهد.
آمارتیا سن
آمارتیا کومار سن (انگلیسی: Amartya Kumar Sen) برنده هندی جایزه نوبل اقتصاد است که در سوم نوامبر سال ۱۹۳۳ چشم به جهان گشود. وی استاد فلسفه و اقتصاد در دانشگاه هاروارد است. وی به سبب مشارکت هایش در نظریه های توسعه انسانی و اقتصاد رفاه شناخته شد است. یکی از مهم ترین آثار وی کتاب توسعه به مثابه آزادی می باشد
دسته بندی های کتاب توسعه یعنی آزادی
ادبیات هند
دهه 1990 میلادی
فلسفی
اقتصادی
نکوداشت های کتاب توسعه یعنی آزادی
Fascinating. . . . The overall argument [is] eloquent and probing.
شگفت انگیز...استدلال ها به طور کلی شیوا و فصیح اند.
New York Times New York Times
قسمت هایی از کتاب توسعه یعنی آزادی (لذت متن)
بگذارید از توسعه آغاز کنیم. واژه ای رایج و هدفی مقبول با مفهومی مبهم. اقتصاد توسعه برخلاف بسیاری از رشته های اقتصاد، رواج خویش را به عنوان یک رشته تخصصی فقط بعد از سال های پایانی جنگ دوم جهانی آغاز کرده است. قبل از آن بسیاری را اعتقاد بر آن بود که تئوری اقتصادی علاوه بر چه چیز، چه قدر، چگونه و برای چه کسی تولید کردن، باید بتواند به چگونه رشد کردن و توسعه یافتن نیز پاسخ دهد و در همین کتاب نیز به کرّات به توجه آدام اسمیت ( پدر علم اقتصاد که سخت مورد علاقه مولف نیز می باشد ) ، به مباحث توسعه از طریق ساز و کار بازار رقابتی اشاره شده است. علی رغم وجود صدها کتاب و هزاران مقاله، هنوز تعریف واحد مورد قبولی برای توسعه وجود ندارد و معمولا در آغاز هر اثر تعریفی جدید ارائه و برتری هایش نسبت به سایر تعاریف بیان می شود. به طورکلی می توان برای توسعه دو دیدگاه قطبی بیان کرد که سایر برداشت ها در گستره ای وسیع در میان این دو قرار می گیرند: یکی دیدگاهی است که توسعه را با مفاهیم و معیارهایی چون رشد تولید ملی، افزایش درآمد، صنعتی شدن، پیشرفت فناوری، مدرنیزه شدن و جز اینها بیان می کند و می سنجد. دیگری که توسعه را به صورت فرایند گسترش آزادی های واقعی بیان می کند و معیارش نیز تنها رضایت مردم است. این دیدگاه دوم است که کتاب را به خود اختصاص داده است. واضح است که می توان چنین استدلال کرد که توسعه با تعریف نخست نیز همسو و هم جهت با تعریف این کتاب از توسعه است، اما نکته مهمی که نباید در این میان فراموش شود آن است که تنها همسویی این دو تعریف کافی نیست تا انتخاب یکی از این دو دیدگاه برای ما امری علی السویه تلقی شود. با انتخاب دیدگاه اول اجزاء بسیار مهمی از توسعه به فراموشی سپرده می شود، اجزایی که از مولفه های مهم توسعه هستند و خلا آنها هم هدف توسعه را خدشه دار و ناکامل می سازد و هم آن را از ابزارهای مهمی در نیل به هدف محروم می سازد. به عبارت دیگر، با انتخاب تعریف نخست، خودمان را از همان آغاز راه در دایره ای بسته و دیدگاهی تنگ محدود می کنیم که حتی اگر برحسب تصادف و شانس به هدف هم برسیم با آنچه می توانستیم داشته باشیم تفاوتی محسوس خواهد داشت.