هانس گئورگ گادامر، مدافع اصلی هرمنوتیک فلسفی، در اینجا خود را به عنوان یک خواننده و منتقد بسیار حساس سنت ادبی آلمان نشان می دهد. این کار یک متخصص نیست که در مطالعات ادبی معمولی تعریف شده است. گادامر اگرچه در فنون نقد استاد است، اما مطالعه ادبیات را همواره به عنوان یک فعالیت اساسی انسانی می‌بیند که در آن انسان‌ها، نسل به نسل، پرسش‌های خود را در برابر تاریکی فراگیر مطرح می‌کنند که تهدیدی برای سلب اعتماد آنها به معنای آن است.
این مطالعات هیچ گاه عرفانی یا باستانی نیستند، غول های ادبی گذشته آلمانی مانند گوته و هالدرلین را به عنوان هم عصران ما نشان می دهد. گادامر توانایی خود را در دستیابی به تعامل خلاقانه ادبیات و فلسفه نشان می دهد که به تنهایی به راحتی به بازی های آکادمیک عقیم تبدیل می شوند. نمونه‌ای از این گفتگو، مقالاتی درباره راینر ماریا ریلکه است، از جمله بررسی مشکل نقطه‌گذاری در یکی از شعرهای او. کتاب «ادبیات و فلسفه در گفت و گو» ، یکی از رویکردهای خلاقانه گادامر به معمای رابطه انسان با زمان و مرگ است.
کتاب ادبیات و فلسفه در گفت و گو
نقش و نگار
هانس گئورگ گادامر
