اجتناب از درد و رنج، یکی دو بار در سال، اشکالی ندارد. اما این عادت در اکثر ما عمیقا ریشه دوانده است. ما خود را پشت دیواری نامرئی پنهان کرده ایم و جسارت ریسک کردن نداریم. چراکه آن سوی دیوار درد است. این فضای امن «پیله امن»(۹) نام دارد. انسان ها گاهی در افراطی ترین حالت ها، پشت دیوارهای واقعی خانه خود، نگران از خطرهای دنیای واقعی، پنهان می شوند. چنین اشخاصی انزواطلبند و از مکان های شلوغ واهمه دارند. اما برای اکثر ما، پیله امن فضایی فیزیکی نیست، بلکه سبکی از زندگی است که در آن از هر چیز دردآوری اجتناب می شود. پیله امن وینی شامل موقعیت های محدودی می شد که در آن ها احساس امنیت می کرد: مثل کار در کلوب های کوچکی که می دانست در آن ها موفق است و همه را می خنداند؛ جمع کوچکی از دوستان دبیرستان که به همه مسخره بازی ها و جوک هایش می خندیدند؛ یا نامزدی که تحت هر شرایطی با او بماند. وینی از انجام دادن هر کاری که احساس می کرد او را در معرض دید قرار می دهد مثل شغل بهتر، معاشرت با افراد بانفوذ و ملاقات با زنان مستقل خودداری می کرد. پیله امن شما ممکن است چیز دیگری باشد...
کتاب راهکار
ققنوس
فیل اشتوتس
دانژه
