کتاب "فریب طعمه ها" نوشته برندگان نوبل اقتصاد "رابرت جی شیلر" و "جرج ای اکرلاف" میباشد.نویسندگان کتاب تلاش کرده اند در این اثر مشترک، ضمن اشاره به کم وکاستی های علم متعارف اقتصاد، مباحثی را با زبان عامه فهم وارد این علم کنند که تاکنون کمتر به آن ها پرداخته شده است؛ مباحثی مانند سوءاستفاده و فریبکاری، دستکاری در نظام معرفتی عموم مردم برای فریب شان و تغییر رفتار مردم برای حفظ منافع صاحبان سرمایه و قدرت. اکرلاف و شیلر در این کتاب با استفاده از اقتصاد اطلاعات، کوشش دارند فاصله زیاد مباحث عامیانه نقش دولت و مباحث فنی این حوزه را کم تر کنند.
کتاب پیش رو ۳ بخش اصلی با عناوین صورتحساب های پرداخت نشده و سقوط مالی، فریب در شرایط متعدد و نتیجه گیری و تاملات پایانی دارد که هرکدام فصل های مختلفی را شامل می شوند. سنگفرش خیابان ها از وسوسه است و سوءاستفاده از نام نیک و بحران مالی عناوین دو فصل بخش اول کتاب هستند.
در بخش دوم هم مخاطب با این فصول روبرو می شود:تبلیغاتچی ها یاد گرفته اند چطور بر نقاط ضعف ما تمرکز کنند، گوش بری در معاملات خودرو، مسکن و کارت های اعتباری، فریب طعمه ها در سیاست، غذا، دارو و فریب، نوآوری: خوب، بد، زشت، دخانیات و الکل، ورشکستگی برای سود، مایکل میلکن: ماهیگیری با طعمه اوراق قرضه آشغال و مقاومت و قهرمانانش. در بخش «نتیجه گیری و تاملات پایانی هم که سومین و آخرین بخش کتاب است ۲ فصل نتیجه گیری: مثال ها و درس های عمومی: داستان جدید در امریکا و... و کلام پایانی: اهمیت فریب طعمه ها آمده اند.
کتاب "فریب طعمه ها" با زبانی قابل فهم برای همه،موضوع اقتصاد را به زیبایی تشریح میکند و هر شخص را وادارد میکند که به مدل های مختلف بازار نگاهی تازه بیندازند.
کتاب "فریب طعمه ها" اهداف اصلی اقتصاد را نشان میدهد.اقتصادی که به ظاهر یکی از علوم اصلی است.
داستان بحران مالی جهانی سال ۹-۲۰۰۸ را اگر نگوییم هزاران بار، دست کم صدها بار نوشته اند. بخش بزرگی از این گزارش ها به صورت کتاب هایی است که بر یک شرکت یا سازمان دولتی (خواه جی. پی مورگان چیس باشد یا گولدمن ساکس، بیر استرنز، لمان برادرز، بانک امریکا، مریل لینچ، فدرال رزرو، خزانه یا فانی مای و فردی مک) تمرکز می کنند و سربسته این پیام را منتقل می کنند که "موسسهٔ من" در قلب بحران قرار داشت. روزنهٔ امیدی که بذرهایش در دوران بحران اقصادی کاشته شد، عصر طلایی ژورنالیسم مالی بود. ولی این فصل به جای اینکه طبق روال معمول، گزارش پانصد صفحه ای دربارهٔ جزئیات رخدادها باشد، هدف متفاوتی را دنبال می کند و می کوشد اصل ماجرا را به اختصار بگوید: موضوع بحث ما نقش اصلی نوعی فریب است که بهره برداری از نام نیک می نامیم.