رمانی ۱۶۰ صفحه ای که یک پاراگراف بیشتر نیست؛ یک پاراگراف صدوشصت صفحه ای. سرزمین عجایب، آخرین رمان جعفر مدرس صادقی را می گویم که به تازگی منتشر شده است. این که این طوری نوشته شده، و نه تنها پاراگراف نداشتنش که کل زبانی که در طول رمان به کار رفته، یک جور احساس حرف زدن بی وقفه را به خواننده القا می کند. رمانی است که خیلی تند نوشته شده (دست کم نسخه اولیه اش) و خیلی تند خوانده می شود. اگر داستان زندگی نوشین و خانواده اش و علی و جیم و دیگران بگیردتان، ظرف پنج شش ساعت تمامش می کنید. یکی از موضوعات رمان هم همین امر نوشتن و خواندن و مسائل مرتبط با آن است، مثل زندگی کسانی که کارشان نوشتن است.
کتاب سرزمین عجایب
