کتاب صداهایی برای ننوشتن آواهایی برای نوشتن

اگر زبان پژوهان بر این باورند که زبان، پدیده ای زنده و زایاست، پس بی راه نخواهد بود اگر ما نیز بر این باور باشیم که هر یک از عناصر سازه ای و اندامگانی زبان نیز، همچون واژگان، بوی و خوی و رنگ و رویی داشته باشند. واژگان برای خود "آن" و "جان" و رسم و نشانی دارند، برخی طرب ناک و آتش انگیزند و برخی بوی ناک و شرخیز.

به همین روی، آن چه در زنگ نوشتن در مدارس باید رخ دهد؛ آموزش، تقویت و پرورش توانایی خوب دیدن، خوب گوش دادن، خوب بوی بردن، خوب حس کردن، درست اندیشیدن، فکر را در چهارچوب و قفس واژگان و عبارت زبان در کشیدن، تبدیل گفتار به نوشتار و سرانجام تولید نوشته ی به هنجار است. به بیان دیگر، راه رسیدن به مهارت خوب نوشتن، سه شاخه و نه گام دارد. این شاخه ها و گام ها، نردبان بیست و هفت سطحی را پیش روی فراگیران و آموزش دهندگان پدیدار می سازد. پس از پیمودن این نردبان، فربه سازی ذهن و زبان، تربیت چشم، گوش، حس و هوش در ایجاد توانایی و مهارت نویسندگی بسیار کارا و اثرگذار هستند.