کتاب زندگی همین است

«زندگی همین است» رمانی از محمدهاشم اکبریانی است که با کارهای دیگر او متفاوت است. فضا و ساختار داستان به گونه‌ای است که می‌توان گفت در فضای ادبیات ایران و رمان فارسی معاصر نیز اثری متفاوت و تازه است. رمان فضایی غیرواقعی و سورئالیستی دارد و خواننده با شخصیت‌هایی متفاوت و تجربه‌ای نو روبرو است که برایش ملموس نیست.
مرگ و جهان پس از مرگ، دل‌مشغولی نویسنده است و اصلا نام یکی از شخصیت‌های رمان «مرده» است. اما رفتار و کنش‌های این شخصیت با درک و انتظاری که ما از یک مرده داریم هم‌خوان نیست. گوری که راوی از آن حرف می‌زند، به مثابۀ سلولی انفرادی است و به موازات پوسیدن تن، ذهن راوی هم فرسوده و پوسیده می‌شود. «مرده» شخصیت اصلی رمان از هول و هراس پوسیده شدن تن‌اش می‌گوید و از زوال حرف می‌زند و اکبریانی با افزودن طنز سعی کرده است این هراس را نشان بدهد. او از چاشنی طنز در اثرش استفاده کرده است تا از تلخی اتفاقات کاسته شود.
«زندگی همین است» ساختاری تکه‌تکه دارد و به روایت‌های معمول رمان‌های ایرانی شباهتی ندارد و جهان ویژۀ خودش را می‌سازد. راوی، داستان را از میانۀ آن تعریف می‌کند و پایان داستان هم پایانی قطعی نیست. داستان از خرده‌روایت‌های متعددی تشکیل شده است. نویسنده دائم قطعیت‌های معمول را به چالش می‌کشد و جهانی ناپایدار را رقم می‌زند. نام شخصیت‌ها دائما تغییر می‌کند. در «زندگی همین است» جهان مردگان و زندگان در هم آمیخته می‌شود و مرز تخیل و واقعیت از بین می‌رود. گویی با شکل‌گیری هر خرده‌روایت، خرده‌روایت قبلی از هم می‌پاشد. داستان پوسیدن مرده درون قبر به روند زندگی کسی در نقاشی‌های روی دیوار قبر می‌رسد، که ظاهرا همان مردۀ درون قبر است، سپس داستان به محیطی نیمه‌واقعی می‌رسد که در آن از خیانت مردی به زنش سخن به میان می‌آید و در ادامه مرد به گربۀ نری تبدیل می‌شود و... حتی پای فردوسی و سیمرغ هم به میان می‌آید. این‌ها تعدادی از خرده‌روایت‌های رمان «زندگی همین است» هستند. نویسنده ضمن روایتش کنایه‌هایی به مسائل اجتماعی و فرهنگی جاری نیز می‌زند.
«زندگی همین است» رمانی متفاوت و تجربی در میان رمان‌های فارسی معاصر است و گزینۀ مناسبی است برای خوانندگانی که از داستان‌های معمول فارسی خسته شده‌اند و به دنبال رمانی با حال و هوایی تازه هستند.