کتاب سرود رستگاری

سرود رستگاری یک متن سانسکریت هندوئیسم است که عنوان آن به معنای "آواز روح آزاد" است.شعر متن بر اساس اصول مکاتب آدوایتا و دوایتا در فلسفه هندو است.

این متن به داتا تریا نسبت داده شده است، و نسخه های خطی باقی مانده تقریبا به قرن 9 یا 10 پس از میلاد تاریخ گذاری شده اند. شامل 289 شلوکا (آیات متری) است که به هشت باب تقسیم شده است. هفت فصل اول قدیمی ترین لایه متن است و فصل هشتم احتمالا یک درون یابی بعدی است.ممکن است در ایالت های دکن هند، احتمالا ماهاراشترا سروده شده باشدآوادهوتا گیتا یکی از مهم ترین متون سنت ناتا یوگی در هندوئیسم بوده است.آوادهوتا گیتا در 8 فصل ساختار یافته است، که در آن داتاتریا - نماد عالی ترین یوگی و زندگی رهبانی - به عنوان استاد و نمونه الهی توصیف می کند. سفر خودشناسی، پس از آن ماهیت و حالت شخصی که در حقیقت روح خود زندگی می کند.
داتاتریا در متن بیان می‌کند که شخص خودآگاه «طبعا خود بی‌شکل و فراگیر است». او در حالت ساما-راسیا یا ساماتا است، که در آن هیچ تفاوتی بین هیچ چیز یا هیچ کس، نه بدن خود یا شخص دیگری، نه طبقه و نه جنسیت، نه انسان و نه موجودات زنده دیگر، بین انتزاعی و انتزاعی وجود ندارد. جهان تجربی، همه یک واقعیت به هم پیوسته است، این وحدت یک و ماوراء است. عالم او، همه عالم، در درون آتمان (روح) اوست.آیه 6.22 می فرماید: «هرگز من و تو نیستیم».

ریگوپولوس بیان می‌کند که فصل‌ها درباره «تفکر» و همچنین «شهد طبیعی بودن» «ساهاجا آمشیتام» بحث می‌کنند برخی از آموزه های آن با بهاگاواد گیتا مقایسه شده است.صطلاح ساهاجا که در سنت‌های تانتری هندو و بودایی مهم شد، به معنای «واقعیت متعالی یا مطلق» است. ریگوپولوس بیان می‌کند که در بودیسم معادل سونیا (باطل) است که به عنوان نوعی «بهشت بی‌مکان» تصور می‌شود. در هندوئیسم، گوروی درونی درون شخص، ساداشیوا، واقعیت نهایی فراگیر (برهمن) است که آتمن (خود) درون است.