کتاب دهاماپادا چنین گفت بودا

سیذارتا گوتاما، که بیشتر به عنوان بودا شناخته می‌شود، یک معلم دینی و زاهد سرگردان بود که در قرن ششم یا پنجم قبل از میلاد در آسیای جنوبی زندگی می‌کرد. او بود که بودیسم را پایه گذاری کرد.
طبق سنت بودایی، او در لومبینی، در نپال کنونی از والدین سلطنتی قبیله شاکیا به دنیا آمد، اما زندگی خانگی خود را رها کرد تا به عنوان یک زاهد سرگردان زندگی کند. او پس از گذراندن یک زندگی گدایی، زهد و مراقبه، در بود گایا در هند کنونی به روشنگری دست یافت. او راه میانه ای را بین زیاده خواهی نفسانی و زهد شدید آموزش داد که به نیروانا منتهی شد، یعنی رهایی از جهل، ولع، تولد دوباره و رنج. آموزه های او در مسیر هشتگانه خلاصه شده است، آموزش ذهن که شامل آموزش اخلاقی و تمرین های مراقبه مانند مهار حس، مهربانی نسبت به دیگران، ذهن آگاهی، و جهنا/دیانا (مراقبه مناسب) است. او در کوشیناگر درگذشت و به پارانیروانا رسید. بودا از آن زمان توسط ادیان و جوامع متعدد در سراسر آسیا مورد احترام قرار گرفت.

چند قرن پس از مرگ او، او با عنوان بودا شناخته شد که به معنای "بیدار" یا "روشنگر" است. اینها در گویش‌های هندوآریایی میانه از طریق یک سنت شفاهی منتقل شدند. نسل‌های بعدی متون دیگری مانند رساله‌های سیستماتیک معروف به ابهیدارما، زندگی‌نامه‌های بودا، مجموعه‌هایی از داستان‌هایی درباره زندگی‌های گذشته‌اش به نام داستان‌های جاتاکا و گفتارهای اضافی مانند سوتراهای ماهایانا نوشتند.