کتاب کوه دوم

سرمایه گذاری روی خود و بیان خود. سرمایه داری،شایستگی و علوم اجتماعی مدرن، خودخواهی را به امری عادی و طبیعی تبدیل کرده است. به نظر می رسد که تنها انگیزه انسانی حقیقی، علاقه مندی افراد به خود است. میل به پول، جایگاه و قدرت این امور در سکوت این پیام را مخابره می کنند که مراقبت، عشق و بخشندگی شبیه به چیزی مانند خامه روی کیک جامعه است.

من این کتاب را تا حدی برای این نوشته ام تا به خودم نوعی از زندگی را یادآوری کنم که می خواهم داشته باشم. همه ما نویسنده ها، کم و بیش حتی وقتی در منظر عموم به نوشتن درباره شخص دیگری تظاهر می کنیم، درواقع داریم درباره خودمان می نویسیم؛ به عبارت دیگر ما سعی می کنیم آن چه واقعا خودمان نیاز به یادگیری داریم را تدریس کنیم. رسیدن من به قله اولین کوه، به طرز احمقانه ای ناشی از خوش شانسی بود.

من تقریبا تمام زندگی دوران بزرگسالی ام را در جنبش محافظه کاری سپری کرده بودم اما محافظه کاری ای که من بدان اعتقاد داشتم دیگر محافظه کاری مرسوم نبود، بنابراین من خود را ضمنا در شرایطی می دیدم که پیوندهای فکری و سیاسی ام را با دیگران از دست رفته میدیدم. بخش بزرگی از زندگی اجتماعی من در حلقه های فکری محافظه کار سپری شده بود و حالا این ارتباطات و پیوندها از بین رفته بودند.