کتاب خوشی ها و مصایب کار

هنگام ورود به ساختمان با تالار انتظاری مواجه می شوی که جوری طراحی شده که سر هر تازه واردی اجتناب ناپذیر به عقب خم شود و ردیف طبقاتی را که به ظاهر به ابدیت می روند، دنبال کند و در این گیر و دار ذهنش درگیر احترامی شود که باید به کسانی ادا کرد که سازنده و گرداننده ی این بنای غول پیکر هستند، درست مثل سازندگان کلیسای جامع که زمانی آدم را به انجام همین کار در برابر رواق های گنبدی شکل شان می خواندند؛ اما برخلاف کلیسای شارتر معلوم نیست آدم باید چه چیز را تحسین کند.

تمدن اداری بدون بلند شدن ها و به زمین نشستن های سخت تحت تاثیر قهوه و الکل عملی نبود.

دوران پیش از علم با همه معایبش حداقل آرامش ذهنی برای آدم هایش به ارمغان می آورد، آرامشی حاصل از این دانش که همه دستاوردهای انسان در برابر عظمت جهان هیچ است. ما به لحاظ اسباب و وسایل، رفاه بیشتری نصیب مان شده اما در دیدگاه های مان فروتنی کمتری داریم و با حس حسادت، اضطراب و خودخواهی دست و پنجه نرم می کنیم.