کتاب آخرین روزهای سال

«آخرین روزهای سال» داستان‌های برگزیده اولین دوره‌ی جایزه ادبی ارغوان است. اوژن حقیقی دبیر این جایزه، این داستان‌ها را گردآوری و چاپ کرده است. شاید مهم‌ترین خروجی جوایز ادبی که تمرکزشان بر داستان‌های کوتاه چاپ نشده است، انتشار داستان‌های برگزیده باشد. از آن‌جا که هر داستان را یک نویسنده نوشته، داستان‌ها تکراری نیستند، علیرغم این‌که همه‌ی داستان‌ها این جایزه موضوعی مشترک دارند. داستان‌های این دوره‌ی جایزه ارغوان پیرامون حال‌و‌هوای پایان سال است و نام کتاب نیز بر همین اساس انتخاب شده است.
جایزه ارغوان با هدف کشف استعدادهای جوان در زمینه‌ی نویسندگی و ترویج فرهنگ کتاب و کتاب‌خوانی با تمرکز بر داستان کوتاه کارش را از سال 1396 آغاز کرده است. حداکثر سن شرکت‌کنندگان در این جایزه 30 سال است.
احمد پوری یکی از داوران این جایزه اعتقاد دارد که آنچه در این داستان‌هـا قابل توجه است، بازتـاب حوادث بومی است و این‌که نویسندگان کم‌تر تسلیم جریانات رایج و تکراری داستان‌های کوتاه روز شده‌اند و می‌شود در داستان‌هـا استقلال و طراوت سبک نویسنده را به راحتی دید.
«گرد گل بادام» نوشته‌ی گلرخ جلالوندی، «کجایی بهار؟» نوشته متینه ایقائی، «چهارشنبه‌سوری مختصری برای یک ماهی قرمز» نوشته حسین خاموشی‌جوزقانی، «چند ساعت وقت دارم؟» نوشته بهار(زهرا) زروانی، «خدای بالای در» نوشته زهرا گودرزی»، «آخرهای سال من» نوشته کیان درجزی، «نربچ» نوشته عباس سعیدی، «دست راستش را بریدند» نوشته سیدرضا رادجو، «سین از قفس» نوشته فائزه مرزوقی و «انقلاب یک‌نفره» نوشته فاطمه جعفری عناوین ده داستان این مجموعه هستند.
هر کدام از داستان‌های این مجموعه ویژگی خاصی دارند مثلا داستان «گرد گل بادام» سوژه‌ای تازه و روایتی ساده دارد. «خدای بالای در» یک راوی کودک دارد که با طنزی غریب اتفاقاتی غم‌انگیز را روایت می‌کند. «سین از قفس» دو روایت هم‌زمان و تودرتو را به خوبی روایت می‌کند.
«آخرین روزهای سال » مجموعه‌ داستانی از استعدادهای جوان نویسندگی است و هر داستان این مجموعه حال و هوا و فضای خاصی دارد. از آن‌جا که این داستان‌ها از بین تعداد زیادی داستان انتخاب و داوری شده‌اند، می‌توان به این کتاب اعتماد کرد و با خیال راحت آن را به علاقمندان داستان کوتاه ایرانی پیشنهاد کرد.