1. خانه
  2. /
  3. کتاب آخرین بار

کتاب آخرین بار

نویسنده: اوژن حقیقی
کتاب آخرین بار 2
3.6 از 1 رأی

کتاب آخرین بار

داستان های برگزیده ی سومین دوره ی جایزه ی ارغوان
Akharin Bar
انتشارات: مرکز
٪10
35000
31500
معرفی دسته‌بندی نکوداشت نظرات
معرفی کتاب آخرین بار
"آخرین بار" از "اوژن حقیقی" مجموعه ای است از "داستان های برگزیده ی سومین دوره ی جایزه ی ارغوان" که ده داستان برگزیده و درخشان، به ترتیب بر حسب رتبه ی اکتسابی، در آن به انتشار رسیده اند. این اثر صد و چهار صفحه ای که به همت "اوژن حقیقی" و با همکاری نشر مرکز به عرصه ی چاپ رسیده، در بردارنده ی داستان هایی است که همگی با موضوعیت "آخرین بار" به رشته ی تحریر درآمده اند. در واقع این عنوان که موضوع اعلام شده برای سومین دوره ی جایزه ی ارغوان بود، منجر به آفرینش داستان های کوتاه و جذابی شد که با وجود مشترک بودن موضوع، هر کدام دارای سبک، شخصیت پردازی و فضاسازی منحصر به فرد و متمایزی هستند. این زمینه ی مشترک و در عین حال تنوع قلم سبب شده تا "آخرین بار" به یک مجموعه ی خواندنی و گیرا تبدیل شود که در بستری از داستان پردازی معاصر، دغدغه ی نویسندگان را به زیبایی هرچه تمام تر نمایان گر می باشد.
از جمله داستان هایی که در مجموعه ی "آخرین بار" به همت "اوژن حقیقی" گردآوری شده می توان به "نجیب" از "منوچهر زارع"، "رئال 3-یوونتوس 1" از "مرضیه مازیار"، "سیا - نور" از "احسان منصف خوش حساب"، "صدایی که هم اکنون می شنوید" از "زینب ذوالفقاری"، "بتن روی گونه هایم خشک شده" از "مانا خسروشاهی"، "ترافیک در مسیر جنوب به شمال سنگین است" از "محمدصادق افشاری"، "وقت ملاقات" از "ندا جبرئیلی"، "پس از بودنت" از "مهدی وحید دستجردی"، "ما فحش بلدیم، محبت را بیشتر" از "محمد فینی زاد بیدگلی" و "مزه ی خاک" از "هدی اربابون" اشاره کرد.
درباره اوژن حقیقی
درباره اوژن حقیقی
اوژن حقيقي متولد سال 1361، نویسنده و دبیر جایزه ارغوان می باشد.
قسمت هایی از کتاب آخرین بار

چشمهایش چنان غمگین بود که اگر روزی از من بپرسند غم چطور خود را نشان می دهد می گویم در چشم های اسبم. از دور ماشینی به کندی از کنار ساحل می آمد و ماسه ها را پراکنده می کرد. سوز سردی به صورتم میخورد. چند نفر نزدیک دریا جایی که موج ها آخرین رمق دستشان را به ماسه ها می زنند و برمی گردند، دور آتش جمع شده بودند و آواز می خواندند. صدای امواج دریا آنقدر بلند بود که تمام صداهای دیگر را در خود غرق کرده بود. طوری که حتی اگر تیری از تفنگ در می شد کسی تشخیص نمی داد. همه ماهیگیر ها دنبال صید آن روزشان بودند. ماموران نجات غریق منتظر پیدا کردن آن جنازه بودند تا مژدگانی بگیرند. همه مسافر ها تا جایی که می توانستند از منو اسبم دور می شدند. همه منتظر بودند با خیال راحت روی ساحل قدم بزنند بی آنکه بدانند چه طوفانی در راه است.

اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب آخرین بار" ثبت می‌کند