چگونه است که مردم فرنگ که مخترعان و عرضه کنندگان ماشین آلات جدیدند و هر روز از آنها استفاده می کنند، به انواع قدیمی تر نیز ارج می نهند و برای آنها موزه هایی مخصوص می سازند؛ اما خلاف آنها، ما همین که به محصولی نو دست یافتیم، از کهنه اش چنان دل آزار می شویم که آن را به دور می اندازیم و نابود می کنیم راستی چرا ایرانیان که شیفته ی نوآوری هستند و اندکی پس از هر اختراع، آن مصنوع را به ایران می آورند و باعث شور و شوق جامعه می شوند، رغبتی به ثبت و نگهداری آنها ندارند؟ کجاست اولین ماشین های دوربین های عکاسی و سینماتوگرافی؟ وکجاست آن همه دستگاه چاپ و هزاران سنگ آنها؟