کتاب دلبستگی های کوتاه
نویسنده:
گراتزیا دلددا
4
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
2 بهمن
٪10
162000
معرفی کتاب دلبستگی های کوتاه
کتاب دلبستگی کوتاه مجموعه ای از داستان های کوتاه است که توسط گراتسیلا دالدا نوشته شده است . بعضی از این داستان ها کوتاه ، بعضی دیگر بسیار کوتاه اند ، و همه ی آنها با سبک منحصر به فرد و نثر خاص خود دالدا نوشته شده اند. در همه ی این داستان های کوتاه صحبت از احساسات عمیق است ، احساساتی مانند نفرت ، عزت ، حسادت. در داستان های کتاب دلبستگی کوتاه ، تنها با چند جمله، نویسنده موفق به نوشتن داستانی می شود که خواننده به راحتی وارد آن شده، در آن غرق می شود و آن جهان را با همان دقت و شدت که شخصیت هایش تجربه می کنند، تجربه می کند. گراتسیا در این داستان ها با سبک خاص خودش به توصیف زندگی روستایی در ایتالیا می پردازد و فرهنگ این نوع زندگی را به خوبی به تصویر می کشد. این کتاب شامل 19 داستان کوتاه است. گراتسیلا دالدا دومین زنی بود که در سال 1926 برنده جایزه نوبل ادبیات شد. او در سال 1936 سن 64 سالگی ، در رم در گذشت.
درباره گراتزیا دلددا
گراتزیا کوزیما دِلِدّا (Grazia Cosima Deledda) (۱۸۷۱–۱۹۳۶) نویسندهٔ ایتالیایی اهل جزیرهٔ ساردنی بود. وی در سال ۱۹۲۶ برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد. گراتزیا در ۲۷ سپتامبر ۱۸۷۱ در شهر نوئورو در جزیرهٔ ساردنی در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط به دنیا آمد. زنان در جامعه عقب‌افتاده‌ای مانند ساردنی قرن نوزدهم وضعیت مناسبی برای تحصیل و فعالیت اجتماعی نداشتند برای همین گراتزیا تا سوم ابتدایی بیشتر درس نخواند. اما از آنجا که در خانهٔ عمه‌اش کتاب‌خانهٔ بزرگی وجود داشت او توانست در آنجا و تحت تعلیمات خصوصی معلمی در خانهٔ عمه‌اش معلومات خود را افزایش دهد و ضمن مطالعه آثار ایتالیایی به مطالعه آثار نویسندگان فرانسوی و روس بپردازد. او به آثار گابریله دانونزیو شاعر و نویسندهٔ معاصر هم‌وطن‌اش علاقه ویژه‌ای داشت.
زندگی خانوادگی او در دوران نوجوانی و جوانی روز به روز سخت‌تر می‌شد. پدر در حال ورشکستگی بود و یکی از برادرانش، سانتوس، به مشروب‌خواری افراطی رو آورده بود و دیگری، آندرئا به جرم ضرب سکه تقلبی و جرائم دیگر مدتی در زندان به‌سر برد. با این وجود دلدا شروع به نوشتن کرد و در هفده سالگی اولین داستان کوتاه‌اش به نام خون کسی از اهالی ساردنی برای یکی از مجلات رم فرستاد که در آن مجله منتشر شد.
دلدا در آخرین سال‌های قرن نوزدهم، ۱۸۹۶ با انتشار نخستین رمانش، راه خطا به شهرت رسید و در نخستین سال قرن بیستم در بیست و نه سالگی با پالمیرو مادزانی ازدواج کرد و همراه او به رم رفت و تا پایان عمر در آن شهر زندگی کرد و صاحب دو پسر به نام‌های ساردوس و فرانتز شد.
او خیلی زود به نویسنده‌ای پرکار تبدیل شد و در فاصله سال‌های ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۹ تقریباً هر سال یک کتاب منتشر کرد. تا این که در ۱۹۲۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد و تا کنون هیچ زن ایتالیایی دیگری نتوانسته‌است این جایزه را کسب کند.
آخرین کتابی که در زمان حیات‌اش منتشر شد، کلیسای مریم منزوی، داستان زن جوانی است که سرطان دارد. گراتزیا دلدا خود نیز در ۱۵ اوت ۱۹۳۶ بر اثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت. چند ماه پس از مرگ او پسرش ساردوس نیز مرد و کمی بعد پسر دیگرش فرانتز نیز از دنیا رفت. اما به هر حال فرزندان فرانتز نامه‌ها و دست‌نوشته‌های او را حفظ کردند و هم‌اکنون نسخه‌های دست‌نویس آثار او در موزه شهر نوئورو نگهداری می‌شود و آثار او در کتاب‌خانهٔ ملی رم موجود است.
زندگی خانوادگی او در دوران نوجوانی و جوانی روز به روز سخت‌تر می‌شد. پدر در حال ورشکستگی بود و یکی از برادرانش، سانتوس، به مشروب‌خواری افراطی رو آورده بود و دیگری، آندرئا به جرم ضرب سکه تقلبی و جرائم دیگر مدتی در زندان به‌سر برد. با این وجود دلدا شروع به نوشتن کرد و در هفده سالگی اولین داستان کوتاه‌اش به نام خون کسی از اهالی ساردنی برای یکی از مجلات رم فرستاد که در آن مجله منتشر شد.
دلدا در آخرین سال‌های قرن نوزدهم، ۱۸۹۶ با انتشار نخستین رمانش، راه خطا به شهرت رسید و در نخستین سال قرن بیستم در بیست و نه سالگی با پالمیرو مادزانی ازدواج کرد و همراه او به رم رفت و تا پایان عمر در آن شهر زندگی کرد و صاحب دو پسر به نام‌های ساردوس و فرانتز شد.
او خیلی زود به نویسنده‌ای پرکار تبدیل شد و در فاصله سال‌های ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۹ تقریباً هر سال یک کتاب منتشر کرد. تا این که در ۱۹۲۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد و تا کنون هیچ زن ایتالیایی دیگری نتوانسته‌است این جایزه را کسب کند.
آخرین کتابی که در زمان حیات‌اش منتشر شد، کلیسای مریم منزوی، داستان زن جوانی است که سرطان دارد. گراتزیا دلدا خود نیز در ۱۵ اوت ۱۹۳۶ بر اثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت. چند ماه پس از مرگ او پسرش ساردوس نیز مرد و کمی بعد پسر دیگرش فرانتز نیز از دنیا رفت. اما به هر حال فرزندان فرانتز نامه‌ها و دست‌نوشته‌های او را حفظ کردند و هم‌اکنون نسخه‌های دست‌نویس آثار او در موزه شهر نوئورو نگهداری می‌شود و آثار او در کتاب‌خانهٔ ملی رم موجود است.
دسته بندی های کتاب دلبستگی های کوتاه
قسمت هایی از کتاب دلبستگی های کوتاه
خانم مانوئلّیتا می خواست بمیرد. ولی می خواست طوری بمیرد که مرگش را نوعی حادثهٔ ناگوار تلقی کنند. چکار باید می کرد؟ دایه می گفت اگر کسی شراب را با نمک بنوشد، مرگ آن درست مثل مرگ قولنج به نظر می آید. خانم مانوئلّیتا لب به مشروب نمی زد. اما جلوی تهوعش را گرفت و یک تنگ شراب که در آن نمک حل کرده بود را به زور قورت داد. خودش را روی تخت انداخت و چندی نگذشت که حس کرد سراپا داغ شده است. به نهایت احساس عطش می کرد. از جا بلند شد و باز هم شراب نوشید ولی به جای آن که به بستر برگردد به حیاط رفت و با نگاهی شگفت زده اطرافش را نگریست. همه چیز به نظرش متفاوت می آمد، همه چیز آرام و شاد شده بود، درست مثل زمان بچگی هایش که در آفتاب بازی می کرد. بله، وقتی روی پله های آن نمازخانه می نشست و با پنج تا ریگ یک قل دوقل بازی می کرد.
مقالات مرتبط با کتاب دلبستگی های کوتاه
توصیه های «جویس کارول اوتس» درباره هنر خلق «داستان کوتاه»
ادامه مقالهمحصولات مرتبط با کتاب دلبستگی های کوتاه
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب دلبستگی های کوتاه" ثبت می‌کند