هنر، به ویژه ادبیات و تئاتر، در خلال دومین دهه از قرن بیستم، روندی از تغییرات در فرم و محتوا را تجربه کرد که بعدها «رنسانس کوچک» نامیده شد. بسیاری از هنرمندان در این دهه، به تفاسیر انتزاعی و غیرواقعی از موضوعات مختلف علاقه نشان دادند و محتوای آثار هنری از موضوعاتی جدی تر چون طبیعت و مذهب به سوی موضوعات عام تر و روزمره تر سوق داده شد.
«ماکسیم گورکی» که با لقب هایی همچون «پدر رئالیسم اجتماعی» شناخته می شود، یکی از تحسین شده ترین نویسندگان روس در تمام اعصار به حساب می آید
با وجود این که زیگموند فروید، پدر روانکاوی مدرن، اطلاعات زیادی از ساز و کارهای پشت پرده ی زندگی انسان ها به ما آموخت، خودش شخصیت شکننده و آسیب پذیری داشت.