کتاب 101 مسئله فلسفی

همیشه چنین نبوده است. در دوره ی کلاسیک یونان که سخن فلسفی، و البته به فعالیت فلسفی، آغاز شد، وضوح معیار و هدف، و سفسطه صورت نازل تفکر بود. اگر این کتاب واقعا بازگشتی به آن سنت باشد، آنگاه خود را توجیه کرده و نقش خود را ایفا نموده است؛ و اگر مسائل کتاب به نظر متفکران عبوس، زیادی ساده به نظر می رسد، بگذار چند تا از آنها را واقعا حل کنند

فلسفه با اینکه قادر نیست با بقین و قطعیت به شکوک و تردیداتی که خود مطرح ساخته است پاسخ بدهد لیکن طرق ممکنهی متعدده ای را القاء می نماید که فکر ما را توسعه داده و آن را از قید و سلطه ی عادت جباره رهایی می بخشد. پس هرچند حس یقین را قطعیت ما را درباره ی حقایق امور کاهش می دهد اما بر علم به شقوق ممکنه ی ماهیات آنها می افزاید و آن جزمیت قرین به کبر و نخوت را که مخصوص کسانی است که هرگز به قلمرو شک آزادگر قدم ننهاده اند زایل می سازد و حس اعجاب و دهشت ما را به وسیلهی ارائه ی جنبه ی نامأنوس اشیا و امور مأنوس زنده و باقی نگه می دارد.

اگرچه امروزه ممکن است برخی از فیلسوفان در برابر وضوح همچون خفاش در برابر نور واکنش نشان دهند، رو درهم کشند، از ترس چشمان خود را ببندند و از کلمات ساده و جملات قابل خواندن که دنیای اختصاصی شان را تهدید به نابودی می کند، بیزار باشند اما چنین واهمه ای نداریم. به جای آن، ما به سنتی بس قدیمتر باز می گردیم سنتی که فلسفه را همچون یک فعالیت یا مهارتی که باید پرورده شود، می نگرد.