سید جلال‌الدین کزّازی شناخته‌شده با نام میرجلال‌الدین کزّازی (زادهٔ ۲۸ دی ۱۳۲۷ در کرمانشاه) استاد دانشگاه، شاعر، نویسنده، مترجم، شاهنامه‌پژوه و ادیب ایرانی است. او از چهره‌های ماندگار فرهنگ و ادب ایران در پنجمین همایش چهره‌های ماندگار به سال ۱۳۸۴ است. وی مشهور به بهره‌گیری از واژه‌های پارسی سره در نوشته‌ها و گفتار خود است. کزّازی عضو هیئت امنای بنیاد فردوسی است.
وی عضو هیئت علمی در دانشکدهٔ ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی بود. او افزون‌بر زبان فرانسوی که از سالیان خردی با آن آشنایی یافته‌است، با زبان‌های اسپانیایی و آلمانی و انگلیسی نیز آشناست و تاکنون ده‌ها کتاب و نزدیک به سیصد مقاله نوشته‌است و در همایش‌ها و بزم‌های علمی و فرهنگی بسیاری در ایران و کشورهای دیگر سخنرانی کرده‌است.
دکتر کزّازی علاوه بر فعالیت تخصصی و دانشگاهی خود، در نهادها و موسساتی چون بنیاد فردوسی، پژوهشکدهٔ فرهنگ و هنر اسلامی، آکادمی علم و... به تربیت دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به فرهنگ و ادب فارسی می‌پردازد.
این کتاب سومین اثر از سه گانه ای داستانی است که دو داستان از این سه پیشتر نوشته شده بود: «فرزند ایران» که داستانی بلند، نوشته بر پایۀ سرگذشت و زندگانی فردوسی میباشد؛ و «پدر ایران» که داستانی بلند، نوشته بر پایۀ سرگذشت و زندگانی کوروش بزرگ است. کتاب «وخشور ایران» در ساختار و پیکره و چگونگی، شباهت زیادی به دو داستان دیگر دارد. گفتنی است که «وخشور» در زبان پارسی به معنای پیامبر است.
کتاب وخشور ایران
معین
میر جلال الدین کزازی
