آتالی در کتاب «انسان خانه به دوش» به بازسازی مسیر تاریخ بشریت و ایجاد تمدن های بزرگ در خلال جابه جایی های انسان می پردازد. از ابتدای خلقت، انسان به دلیل جابه جایی توانسته است از گونه ای به گونه دیگر تحول و توسعه یابد، به صورتی که از او انسان خانه به دوش پدید آمده است. ژاک آتالی در این اثر، تاریخ تمدن های بزرگ آسیای صغیر، بین النهرین، مصر، آفریقا، آمریکا و تمدن های مدیترانه ای را با تمرکز بر جابه جایی جمعیت ها بازگو می کند. در این رویکرد او به این نکته می رسد که اسطوره ها و کتاب های بزرگ از حماسه گیل گمش تا تورات و اودیسه چیزی جز یک سفر آکنده از حوادث غیرقابل پیش بینی نیستند که در نهایت همگی به مکانی مشخص برای یک قوم یا یک جمعیت ختم می شوند و تاریخ مشترکی را بنا می نهند. این تاریخ مشترک سیری از خانه به دوشی تا یکجانشینی است. وی عقیده دارد که نیروی محرک انسان را می توان دائما در طول مسیر جابه جایی اقوام و از جمله در حوادث جنگ های صلیبی و کشف غرب و حتی با تنگ شدن عرصه زمین برای انسان در کشف کره ماه مشاهده کرد.
کتاب انسان خانه به دوش
