کتاب سریر سرخ

«سریر سرخ» داستان مرگ مرموز مهمت شهو، جانشین انتصابی دیکتاتور انور هوژا در سال ۱۹۸۱ را روایت می کند که مبتنی بر گفتگوی نویسنده با تنها پسر بازمانده ی شهو است که با اندکی سورئالیسم و تصرف به رشته ی تحریر در آورده شده است. داستان حول محور قتل/خودکشی شهو می چرخد و مورد اتهام قرارگرفتن اطرافیان مقتول و انگیزه شان برای قتل. اولین متهمان پسر و دختر مقتول هستند که پدرشان چه در زمان حیات و چه پس از مرگ بر زندگی آن ها بیشترین تاثیر را داشته. سوزانا دختر مقتول مجبور شده بود دو رابطه ی عاطفی خود را برهم زند چرا که شهو گمان می کرده روابط عاطفی دخترش ممکن است امنیت موقعیت سیاسی او را تهدید کند .او و برادرش دریافته اند که پیوندهای خونی در برابر جاه طلبی و ایدئولوژی پدرشان اصلا اهمیت ندارد. هر چند که تعبیر انگیزه های شهو آ ن قدر مبهم بوده که در انتها دخترش درمی یابد که برخلاف اجبار پدرش برای قطع رابطه، درواقع او و معشوقش را در جهت خدمت رسانی به جایگاه سیاسی اش سوق می داده. در حقیقت در هر دو حالت برنامه ی سیاسی آگاممنون اهمیت داشته است. اسماعیل کاداره، نویسنده ی آلبانی تبار، در زمره نویسندگانی قرار دارد که خاستگاهشان، کشوری ست دیکتاتوری؛ و در مورد کاداره نکته ی عجیب تر این که آلبانی، کشوری است در اروپا که از حیث خفقان و ارعاب، کره شمالی دوم محسوب می شود و این روند هنوز هم ادامه دارد. کاداره که با نوشتن رمان های مشهوری سبب شده نگاه جامعه ی جهانی، بیش از پیش معطوف مشکلات و درد و رنج مردم آلبانی شود، در کتاب «سریر سرخ» به مدد اعجاز کلمات، بار دیگر دیکتاتوری و مکتب منحوس سرکوب را پیش چشم خواننده ترسیم کرده است، مکتبی که فقط در کشورهای بسته ای مانند کره شمالی و خود همین آلبانی، سر پا مانده و خروجی اش چیزی نیست جز زوال انسان و انسانیت.