میرزا محمد مهدی غروی اصفهانی یکی از فقیهان بزرگ شیعی مذهب در قرن دهم هجری است. او در سن ۱۲ سالگی اصفهان را به قصد عراق ترک گفت و در کربلا تحت سرپرستی فقیه بزرگ آن زمان، سید اسماعیل صدر (۱۲۵۸ تا ۱۳۳۸ ق.) قرار گرفت و با راهنمایی های او رشد علمی و معنوی خود را آغاز کرد. این استاد که در جایگاه بلندی از فقاهت بود - با سالها راهنمایی و ارشاد او را بر عهده داشت و یکی از مهمترین مربیانش دانسته میشود این از آن روست که او نه تنها شاگرد جوانش را به بهره مندی از استادان بزرگی چون ملا محمد که هم خواهانی در نجف، میرزا محمد تقی شیرازی در سامراء و سرانجام میرزا محمد حسین نائینی در نج رهنمون ساخت که در مسیر رشد معنوی نیز به مکتب سلوک شرعی - غیر عرفانی سامراء (شاگردان ملا فتحعلی سلطان آبادی واردش کرد. میرزا مهدی اصفهانی که از سوی میرزا محمدتقی شیرازی . اخته شده بود نخستین شاگرد نزدیک میرزا محمد حسین نائینی شد و به یاری کردن در شکل بخشیدن نهایی به مبانی اصولی جدیدش پرداخت وی سپس آن کار را همراه با تنی چند از هم رتبگان خود که برخی از ایشان بعدها در جایگاه مراجع تقلید برجسته قرار گرفتند - در نخستین حلقه ی اصول فقه آن استاد پی گرفت اهمیت این حلقه ی فکری در آن بود که استاد ایمان پس از پایان تدریس خصوصی پنج ساله اما مبسوط به آنان تدریس عمومی خود در حوزه ی نجف را آغاز کرد و توانست سلطه ی علمی بلامنازعی در آنجا به دست آورده و مجدد در اصول فقه شناخته شود.
کتاب مکتب شیخیه
نگاه معاصر
مقداد نبوی رضوی
