چنان چه به این باکره زیبا از فاصله ای نزدیک تر نگاه کنیم، می توانیم پیکر افسونگرش را ببینیم که به هیچ وجه با لباس کلیسایی رده قدیس بازیل پوشانده نشده است. لباس چنان استادانه با ماسک سنگ بافته شده که بیش تر پارچه نرم و پنبه ای چسبانی را می ماند تا پارچه پشمی سنگین و زمخت را. اما آن چه بیش از همه به شایستگی تمام جلب توجه می کرد، چهره پرشور و مشتاق آن زن سیسیلی بود. صورتی ظریف با موهایی به رنگ شبق که باد در آن ها می آرمید و امواج دریا در دشت سحرآمیز شانه ها و گرده اش درهم می شکست او کاملا به سمت نورها خم شده و متاثر از شور و حال حال شب سن - سیلوستر، به صداها گوش جان سپرده بود...
فرهنگ جاوید
